चीनको आग्रह : भारतलाई सहयोगमै सीमित राख

चूडामणि भट्टराई | २०७२ बैशाख १५ मंगलवार 11807 पटक पढिएको
3677
41
काठमाडौं: भूकम्प पीडितहरूको उद्धार तथा राहतमा जुटेको भारतीय एजेन्सीलाई रसुवा तथा चिनियाँ हवाई क्षेत्र उल्लंघन हुने गरी कुनै गतिविधि नगर्न नेपाल सरकारले आग्रह गरेको छ।

उद्धार तथा राहत वितरणका क्रममा भारतीय विपद् व्यवस्थापनको टोली चिनियाँ क्षेत्र नजिक पुगेकोमा चीन सरकारको आपत्तिपछि नेपालले भारत सरकारलाई त्यस्तो आग्रह गरेको हो।उद्धारका लागि कतिपय मुलुकबाट आउन खोज्नेलाई सरकारले तत्काल नआउन सुझाव दिएको छ।

स्रोतका अनुसार, स्पेनिस टोली राहतका लागि आउने भने पनि यहाँ आएर आफ्ना देशका नागरिकलाई मात्र लिएर गएपछि सरकारले थप उडानको अनुमति दिएको छैन। पोल्यान्ड सरकारको टोलीले पनि नेपालीको उद्धारका नाममा आए पनि आफ्नै देशका नागरिक लिएर गएको छ।

अजरबैजानले राहत प्याकेजसहित आउन नेपाल सरकारसँग अनुमति माग गरेकोमा सरकारले तत्काललाई अनुमति नदिने निर्णय गरेको छ।

राहत अजरबैजानको भए पनि इरानी जहाजमा ल्याउने भएपछि सरकार झस्किएको हो। उता, छिमेकी मुलुक भारतबाट उद्धारका लागि आएका हर्कुलस जहाज काठमाडौं र आसपासमा कार्यरत रहेको भारतीय नागरिक ओसार्नमा प्रयोग गरिएको छ।

विमानस्थलमा आइतबार र सोमाबार भारतीय व्यक्तिहरू फर्किनका लागि लामो लाइन बनाएर बसेको र राहत र उद्धारमा आएको ती जहाज आफ्नै देशका व्यक्ति ओसार्न प्रयोग भएको विमानस्थल कार्यालय स्रोतले जनाएको छ।

यही सुरक्षित राहतको काम गर्नुभन्दा पान पसलेदेखि कवाडीको कारोबार गर्नेसम्मलाई भारत फर्काउन लागेकाले भारतीय जहाजहरूलाई यो काममा अझै दुई हप्तासम्म लाग्ने र विमानस्थलमा भारतीय भीड जारी रहने देखिएको विमानस्थल कार्यालय स्रोतले बताएको छ।

भारतीय मिडियामार्फत यी दृश्यहरू देखाउँदा उद्धारकार्यमा नेपाल असक्षम भएको सन्देश गएकोले यस्ता गतिविधिमा नियन्त्रण गर्नु आवश्यक रहेको सुझाव गृह मन्त्रालयमा पठाइएको छ। भारतीय हर्कुलस जहाजले विमानस्थलभित्र चलाउनलाई समेत आफ्नै जिप ल्याएको पाइएको छ।

अत्यन्त प्रभावित ठाउँहरूमा उद्धारमा पठाउन भने भारतीय हेलिकोप्टरहरूलाई मुस्किल परेको छ।

सैनिक स्रोतका अनुसार, भारतीय सेनाका ६ वटा एमआई—१७ हेलिकोप्टरहरूले एकपटकमा नेपाली सेनाको एउटा हेलिकोप्टरले गर्ने काम पनि गरेको छैन।
जम्मा ६ देखि ७ जनासम्म व्यक्ति बोक्ने र त्यसमा पनि आफ्नै क्यामेरामेन र सञ्चारकर्मीलाई घुमाएर पीडित क्षेत्रको तस्बिर लिने काममात्र बढी भएकाले उनीहरूलाई व्यवस्थितरूपले उद्धार कार्यमा लगाउन समस्या परेको छ।

बाहिर देखाउँदा ठूलो मद्दत गरेको सन्देश गए पनि नतिजा त्यस्तो नभएकोमा भारतीय सहयोगप्रति नेपाली अधिकारीहरू असन्तुष्ट छन्।

नेपाल सरकारका मुख्यसचिव लीलामणि पौड्यालले यस्को संकेत गर्दै सोमबार पत्रकार सम्मेलनमा सरकारले सोचेअनुरूप मृतकहरूको उत्खनन र घाइतेहरूको उद्धारका लागि हेलिकोप्टहरू परिचालन गर्न नसकिएको बताए।

उनले भने, 'भूकम्प प्रभावित क्षेत्रमा शनिबार हामीले हेलिकोप्टर र उद्धार टोली पठाउने अवस्था थिएन' उनले भने ‘त्यसबेला हामीसँग नेपाली सेनाका जम्मा दुईवटामात्र हेलिकोप्टर उपलब्ध थिए। पछि भारतबाट आएका हेलिकोप्टरलाई फिल्डमा खटाउन मुस्किल भयो । त्यसमा पनि फिल्डमा गएका दुईवटा हेलिकोप्टर अवतरण गर्न नसक्दा फर्के।'

सोमबार बिहान टर्कीबाट आइपुगेको अन्तर्राष्ट्रिय सर्च एन्ड रेस्क्यु टोली विमानस्थलको भन्सार क्षेत्रमा केही समयसम्म अलपत्र परेको थियो।
विश्व खाद्य कार्यक्रम र गृह मन्त्रालयबीचको समन्वयपछि बल्ला यो टोलीलाई उद्धारका लागि गोंगबु क्षेत्रमा पठाइयो।

नेपाल सरकारले सबै सुरक्षा निकायको समन्वयमा विदेशी टोलीको आवश्यकताबारे छिमेकी मुलुकहरूलाई जानकारी गराए पनि अति प्रभावित धादिङ, गोर्खा, सिन्धुुपाल्चोक र दोलखा नगई भारतीय सीमा सुरक्षा बल एसएसबीको एउटा ठूलो टोली काठमाडौं आइपुगेको छ।

उनीहरू सीमा सुरक्षा बल लेखिएका थुप्रै गाडीमा त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थल अगाडि रहेको सशस्त्र प्रहरी बलको गणमा बसेका छन्।

यो फौज रेस्क्युमा गएको देखिएको छैन, सशस्त्र प्रहरी बल स्रोतले भन्यो, सयको संख्यामा आएको यो टोलीको आवश्यकता पुष्टि भएको छैन। गृह मन्त्रालय स्रोतका अनुसार, भारतीय फौजलाई नेपाली फौजको कोअर्डिनेसनमा उद्धारमा लगाउनसमेत मुस्किल भएको छ।

गृह मन्त्रालयका सचिव सूर्य सिलवालका अनुसार, सीमा सुरक्षा बललाई नेपाल आउने अनुमति दिइएको छैन। उनले अन्नपूर्णसँग भने, ‘सरकारले मगाएको उद्धार सैनिक हुन्। टेलिफोन र बिजुलीका लागि प्राविधिक टोली हुन् तर कुनै सीमा सुरक्षा बोलाइएको छैन।'
- See more at: http://www.annapurnapost.com/News.aspx/story/10972#sthash.x0Klvkb5.dpuf

Is this writer hardcore communist?

@paradox , the guy is right.
I heard yesterday that from one army source too. Indian helicopters and rescue team denied to go out of valley too.
Dhoti muji aafno swartha le maatra gako ho. Bhutro help garna

If writter is hardcore communist i cannot belief even 1 %. India is doing very very good and surprisingly nepali media are not reporting it. Taking indian nationals in those aircraft going back to india after uloading help packages is nothing wrong.

most countries who are sending 8 people rescue team are just there to collect their citizens back to their country. They are probably not even Rescuers. Where have you seen the Indians digging people out. These aholes are just sitting in the airports and scanning paan bechuwaas for sending them back to India.

Even in such tragedy, countries are making Nepal their political play ground. Loser leaders, selfish neighbors, and disgusting foreigners. I guess now we will truly know what it means to be poor.

Nothing wrong to rescue own people on flight back but remember - it clogs the much needed airport and it's space right now and also hampers main focus on fact that they are here for helping victim first. Mr. Modi wants huge boner credit rating for rescuing every kind of people (esp. laborers and poor workers) back home. Namo Namo - to a typical politician. Most unsung heroes are our own nepali military, there are 80-90 thousands of them deployed right now. One nepali helicopter is doing all the work than 12 helicopters they send. but of course Modi will take credit again when it's all over coz main media ( with free helicopter ride lol) are already boasting how big brother is helping big and fast manner. what is India's first priority should be right now? saving it's own healthy people or dying nepali in the rubble? that's not a puzzle but seems Mr. Modi has chosen the first.

APPLAUSE!

Maybe we should flip bird to Indians, and Chinese, and Americans and Canadians because they have a hidden agenda, to claim supremacy in the Himalayan region by helping their own people get out of there. Maybe I should ask five of my Indian friends who contributed more than 1000 dollars towards relief efforts if the reason they donated was to sodomize me, maybe I should cuss all the non-nepalese people I work with who showed sympathy towards us – because, WE NEPALESE ARE CAPABLE OF HELPING OURSELVES BY ERR…..HATING EVERYONE WHO IS NOT NEPALESE.

You guys make me sick to the stomach, seriously, fucking retards, learn to appreciate first and then devise controversy theory assholes. If your fucking momma was there in the neighbor’s house and it came down, the first thing ya’ll motherflippers would do is to rescue her and then think about lending a helpful hand.

Stupid blowhard bitches, be thankful there are at least people who care about us, no matter what their hidden agenda is. We are poor, we were lazy and we have no resource. India didn’t have to send in their men, could’ve watched and clapped, but they chose not to. Maybe they should close their borders after reading these comments, and then we can see how long do we last/

REPREHENSIBLE and PATHETIC. SHAME ON YA'LL.

sajhasexy
agreed!
#thankstoindia
#thankstomodi
#thankstoindianfriends

Ramro gareko lai ta ramro bhanna saknu parchha ni ho..Jasle j bhane pani Indians, Indian Government (even all parliament members decided that they would donate a month of their salary to the victims), Punjabis (sending 5000 packs of food every day) etc are doing unbelievably great humanitarian act.

Salute indians..

sajhasexy
agreed!
#thankstoindia
#thankstomodi
#thankstoindianfriends

ya very helpful in desi style

उद्धारभन्दा प्रचार बढी

सरोजराज अधिकारी


uddar

काठमाडौं, वैशाख १६ - भुकम्पपीडित नेपालीको खोज, उद्धार र राहतको लागि सबैभन्दा ठूलो उद्धार टोली पठाएको छ, दक्षिणी छिमेकी भारतले । भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले शनिबार भुकम्प गएको एक घण्टाभित्रै आपतकालीन बैठक राखेर तत्काल उद्धारका लागि ४ वटा नेसनल डिजास्टर रेस्पोन्स फोर्स (एनडीआरएफ) टोली नेपाल पठाउने निर्णय गरेका थिए ।

त्यसयता मंगलबारसम्म हेलिकप्टर, आवश्यक सामाग्रीसहित एक हजारभन्दा बढीको संख्यामा भारतीय उद्धारकर्ता नेपाल आइसकेका छन् । तर जुन रुपमा खोजी तथा उद्धार हुनुपर्ने हो, त्यो हुन नसेको नेपाली सैनिक स्रोतले बतायो । भारतीय टोलीले जुन परिमाणमा उद्धार कार्य गरेको छ, त्योभन्दा बढी प्रचारबाजी गरेकोमा नेपाली पक्ष पनि असन्तुष्ट बनेको छ ।

उच्च सैनिक स्रोतका अनुसार दुई साताअघि सगरमाथा आरोहणमा आएका आफ्नो ३९ जनाको सैन्य टोलीको उद्धारका लागि पनि भारतीय पक्षको चासो चुलिएको हो । त्यसैले उसले ठूलो संख्यामा फौज तथा ६ वटा एमआई–१७ हेलिकप्टर तत्कालै पठायो । यसअघि नेपाली सेनासंग सयुक्त रुपमा सगरमाथा आरोहण गर्थे भारतीय सैनिकले, यसपटक उनीहरु ‘नागरिक’ को हैसियतमा आरोहणका लागि आएका थिए । तीमध्ये कतिपय सम्पर्कबाहिर रहेकाले उद्धारका लागि आएको ६ मध्ये ३ हेलिकप्टर उनीहरुकै खोजीमा सगरमाथा आधार शिविरतर्फ उडाइएको छ।

भारतीय पक्ष सगरमाथा आहोरणमा गएका आफ्ना सैनिकबारे खासै बोल्न चाहेन । के आरोहणमा गएका सैनिक सम्पर्कविहीन रहेका हुन् भनेर पटकपटक जिज्ञासा राखेपछि नेपालस्थित दूतावासका प्रवक्ता अभय कुमारले छोटो प्रतिक्रिया दिादै भने, ‘जानकारी गराईएअनुसार उनीहरु सुरक्षित छन् ।’ आफ्ना सैनिकको उद्धारमा बढी ध्यान केन्द्रित गर्दा भारतीय टोलीले आफ्नो क्षमता र बन्दोबस्तीअनुरुप अपेक्षाकृत काम गर्न नसकेको नेपाली पक्षको बुझाई छ ।

भुकम्पपीडितको उद्धारका क्रममा पनि भारतीय सेनाले आफ्ना सन्चारमाध्यमका प्रतिनिधि बढी बोक्दा क्षमताअनुसार प्रभावकारी रुपमा काम गर्न सकेको छैन । भुकम्पको समाचार संकलनका लागि विभिन्न भारतीय सन्चारमाध्यमबाट करिव डेढ सय सन्चारकर्मी काठमाडौं आएका छन् । उनीहरु भारतीय हेलिकप्टर चढेर विभिन्न जिल्लामा पुगी प्रत्यक्ष प्रशारण गर्ने, फुटेज र समाचार संकलन गर्ने गरिरहेका छन् । स्रोतका अनुसार प्रत्येक हेलिकप्टरमा ६/७ जनासम्म भारतीय सन्चारकर्मी समाचार संकलनका लागि उड्ने गरेका छन् ।

‘बोकेर लगेका सन्चारकर्मीलाई समाचार संकलनका लागि केही समय दिनुपर्ने हुादा उडान संख्या नै कम हुने गरेको छ,’ स्रोतले भन्यो, ‘अर्कोतर्फ आधा जति सिट सन्चारकर्मीले ओगट्ने भएकाले कम संख्यामा मात्र घाइतेको उद्धार भइरहेको छ ।’ त्यहीकारण नेपाली सेनाले ४ वटा हेलिकप्टरबाट सोमबार ६५६ जनाको उद्धार गर्दा भारतीय सेनाको ३ हेलिकप्टरले जम्मा ११८ जनाको मात्र उद्धार गर्योर । मंगलबार पनि भारतीय सेनाको हेलिकप्टरले ३२ जनाको मात्र उद्धार गरेको सैनिक जनसम्पर्क निर्देशनालयको विज्ञप्तीमा उल्लेख छ ।

कति संख्यामा भारतीय सैनिक आए भन्ने तथ्यांक पनि सरकारसंग छैन । अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलस्रोतका अनुसार हवाई मार्गबाट मात्रै एक हजारभन्दा बढी भारतीय सैनिक काठमाडौं ओर्लिएका छन् । सडकमार्गबाट पनि ५ वटा ट्रक र ४ वटा बोलेरो जिपमा करिव सय जना भारतीय सैनिक भित्रिएका छन् । ‘कति जना,कसरी आयौ भनेर उनीहरुलाई कसले सोध्ने ?’ एक सुरक्षा अधिकृतले भने । सैनिक प्रवक्ता सहायकरथी जगदीशचन्द्र पोखरेलले भने ६५० को संख्यामा मात्र भारतीय सैनिक आएको तथ्यांक आफूहरुसंग रहेको बताए । विमानस्थल सुरक्षास्रोतले त त्योभन्दा धेरै आएको बताएको छ त भन्ने प्रश्नको उत्तरमा उनले भने, ‘कुनै टोलीलाई प्रतिस्थापन गर्न आएको हो कि ?’

विमानस्थल सुरक्षास्रोतका अनुसार भारतीय सेनाको विशेष विमानले शनिबारबाटै हरेक दिन ४ वटा उडान भर्ने गरेको छ । ती विमानले उताबाट आउादा सन्चारकर्मी र यताबाट फर्किदा नेपालस्थित भारतीय नागरिकलाई लाने गरेको छ । भारतीय सन्चारमाध्यमले नेपालको भुकम्पबारे व्यापक कभरज गरिरहेका छन् । ती कभरेजमा भारतले मात्र खोजी, उद्धार र राहतको सबै जिम्मेवारी बहन गरेको प्रस्तुति दिने गरिएको छ । ‘नेपालके दर्दमे भारत बना हमदर्द’ जस्ता विशेष कार्यक्रम तथा समाचार सामाग्री बनाइने गरेको छ ।

यता भुकम्पको चौथो दिन मंगलबारसम्म भारतका साथै चीन, पाकिस्तान, इजरायल, टर्की, नेदरल्याण्ड, श्रीलंका, रुस, बंगलादेश, स्पेन, पोल्याण्ड, सिंगापुर, थाइल्याण्ड, अमेरिका, जापान, मलेसिया, कतारसहितका २० भन्दा बढी मुलुकबाट ४ हजारभन्दा बढी उद्धारकर्ता र राहत सामाग्री आएका छन । तर उचित समन्वय र प्रभावकारी परिचालन हुन सकेको छैन । कतिपय टोली उपत्यका र आसपासमात्र सीमित छन् । त्यसैले भुकम्पबाट अति प्रभावित सिन्धुपाल्चोक, गोरखा, धादिङ, रसुवा, दोलखाका विकट बस्तीमा उद्धार टोली र राहत सामाग्री पुग्न सकेको छैन ।

प्रहरी उच्चस्रोतका अनुसार आन्तरिक समन्वय पनि ठोस् रुपमा हुन सकेको छैन । विदेशी सम्मिलित उद्धार टोलीलाई सघाउन जाादा सेनाले फकाईदिने गरेको प्रहरी र सशस्त्र प्रहरीको गुनासो छ । तर सैनिक प्रवक्ता पोखरेलले भने प्रक्रियाका कारण सुरुमा विदेशी उद्धारकर्तासंगको समन्वयमा केही समस्या देखिए पनि हाल त्यो पूर्णरुपमा समाधान भएको बताए ।

आन्तरिक समन्वयको हकमा उनले भने, ‘स्थानीय तहमा बुझाईको फरकले एकाध स्थानमा केही समस्या देखिएको होला, अधिकांश स्थानमा त्यस्तो छैन ।’



प्रकाशित मिति: २०७२ वैशाख १६ ०९:२६

To all these people who are complaning about how India is not helping much or is helping with her hidden agendas... Tell me one thing, has anyone from your family and relatives back home gone to help their countrymen? Have your dad, your uncle, your brother, your cousins made a trip to Bhaktapur or Sankhu, let alone Gorkha, to help clear debris and get dead bodies out of the rubble?
There are places in Kathmandu Valley where for five days, not a single brick from the collapsed houses have moved an inch. We have lots of man power, but they prefer to stay and enjoy the warm sun in their tents in Tudhikhel.
The lucky ones, the ones who are still alive, the ones whose homes did not collapse, have they don't anything to help their neighbors?
They want foreign rescuers to come and pick the debris for them and free any survivors. They want nepalese army and police to do it for them. But what do they do? Nothing.
Nepalese are one hell of a lazy pathetic people. They always want others to do their work. No wonder we are poor and we are treated like sh*t by other countries. Don't blame others for being what we are.

There is no need to HATE India and there is even lesser need to HATE any Nepali that is not loving India's relief efforts.

Nepal is home to over 4 million Indian citizens (more than any other countries in the world). India's first and foremost reason for being in Nepal at this time is to help it's desperate citizens stuck in Nepal (as it should be for any government).

It's OK for some of us to say, go ahead India, help your citizens and maybe few of ours along the way but please don't get on the way of rescue teams from other countries that are truly in Nepal to help Nepali citizens.

Just because these are desperate times doesn't mean we cannot have a difference of opinion and approach!

no hate here just the issue of efficiency and priorities .
"They want nepalese army and police to do it for them. But what do they do? Nothing. "
wow really? 95000 and more deployed , 1 helicopter doing 60/70 trips, videos speaks itself. give your brave countrymen due but if you are indian I understand.
paper tigering :) is and another old desi style. if no india, china is ready to give full support, they have said that and no, they are not the loudest. it's not like nobody around.
while indian paper are making issue whose dick is bigger china or india ? at this grim moment. wtf really

नेपाल की मदद करने में भारत से पिछड़ा चीन


इंद्राणी बागची, नई दिल्ली

नेपाल में आए भीषण भूकंप के कुछ ही घंटों के भीतर वहां बड़े पैमाने पर भारत की ओर से राहत और बचाव कार्य शुरू कर दिए गए थे । भारत वहां किसी भी दूसरे देश की तुलना में व्यापक पैमाने पर बचाव और राहत अभियान में जुटा है। चीन, जो नेपाल में निवेश के मामले में भारत को 2014 में ही पछाड़ चुका है, अब मानवीय सहयाता के इस काम में भारत से कदम मिलाने के लिए संघर्ष कर रहा है।

नेपाल त्रासदी में भारतीय मदद काफी व्यापक है और यह तत्काल सभी क्षेत्रों में मुहैया कराई गई। पिछले कुछ समय में कई बड़े राहत अभियान (एशियाई सूनामी, लीबिया, इराक और हाल ही में यमन) चलाने की वजह से भारत की छवि मुसीबत के समय दोस्ती निभाने वाले देश की बनी है। लीबिया संकट के समय 2011 में चीन ने जहाज भेजकर संघर्ष वाले क्षेत्रों से अपने नागरिकों को निकाल लिया था। कुछ सप्ताह पहले युद्धग्रस्त यमन में भारत ने अपने 4 हजार नागरिकों के अलावा 32 देशों के लोगों को वहां से निकालने में कामयाब रहा था। दूसरी तरफ चीन ने एक बार फिर विमान और जहाज भेजकर अपने नागरिकों को निकाल लिया।

नेपाल में भारत और चीन की मौजूदगी भू-राजनीतिक लिहाज से भी महत्वपूर्ण है। यही वजह है कि वहां की सरकार अपने बयानों में संतुलन बनाकर चल रही है और यहां तक कि जरूरत होने के बावजूद ताइवान की मदद को ठुकरा दिया है। चीन की सरकार नेपाल में भारत के साथ स्वाभाविक तुलना से बचना चाह रही है। पेइचिंग में एक सवाल के जवाब में चीनी विदेश मंत्रालय के प्रवक्ता ने कहा, 'चीन और भारत नेपाल के पड़ोसी हैं। हम एक साथ वहां काम करना चाहेंगे और भारत के साथ सकारात्मक समन्वय बनाते हुए नेपाल को कठिनाइयों से निकलने और देश के पुनर्निमाण में मदद करेंगे।'

इसमें कोई आश्चर्यजन बात नहीं है कि भकूंप के बाद भारतीय राहत दल सबसे पहले नेपाल पहुंच गया था। भारत नेपाल के सिस्टम और वहां के लोगों से भलीभांति परिचित है। राजनीतिक कारणों से भी यह अपेक्षित था कि भारत मदद के साथ तेजी से पहुंचेगा खासकर तब जब वह यह चाहता हो कि चीन और माओवादियों को वहां जमने का मौका न दिया जाए। दरअसल, अगर भारत जो कुछ भी कर रहा है, वो नहीं करता तो आश्चर्य का विषय होता।

भारतीय सहायता का पूरे नेपाल में दिल खोलकर स्वागत किया जा रहा है, भारत भी अतीत के अनुभवों से बहुत कुछ सीखता हुआ दिख रहा है। हालांकि, भारत की इस दरियादिली का असर वहां लोगों के दिलो-दिमाग पर पड़ेगा या नहीं अभी इस बारे में कुछ भी पक्के तौर पर नहीं कहा जा सकता है। नेपाल में निवेश के मामले में चीन भारत को 2014 में ही पीछे छोड़ चुका है खासकर इंफ्रास्ट्रक्चर और पावर सेक्टर में। नेपाल-चीन का व्यापार भी पिछले कुछ समय भारत-नेपाल व्यापार से ज्यादा है।

तिब्बत के शरणार्थियों को लेकर नरम रुख की वजह से चीन काठमांडू की आलोचना करता रहा है, लेकिन मोटे तौर पर चीन की मौजूदगी का वहां स्वागत ही होता रहा है। संभावना यह भी है कि राहत कार्य खत्म होने के बाद पुनर्वास और पुनर्निमाण के काम में भारत से ज्यादा चीन की मौजूदगी दिखेगी। इस मामले में भारत का ट्रैक रिकॉर्ड कमजोर है और चीन का पलड़ा भारी है। तय समय में इंफ्रास्ट्रक्चर प्रॉजेक्ट्स को पूरा करने में चीन की प्रतिष्ठा भारत से ज्यादा है। भारत पारंपरिक रूप से यहां कमजोर रहा है और इस मामले में अब तक बहुत कुछ बदला नहीं है।

अब तक केवल एक पड़ोसी देश अफगानिस्तान में भारत जमीन पर कुछ करके दिखाने में सफल रहा है। यहां तक कि म्यांमार में भारत गड़बड़ा गया था। ऐसे में सवाल उठता है कि क्या नेपाल में भारत दूसरी कहानी लिख पाएगा?

now comparing with pakistani dick. propoganda of their fuking rivalry on our moment of sorrow. People are eating rotten meat of sheep goat right now becos no food.
and even if beef packet so what? throw them out it's that simple, in hurry anything in shipment can happen from beef eating country. नेपाल में मचा बवाल! really?

पाक ने भेजा 'बीफ मसाला', नेपाल में मचा बवाल
5 अप्रैल को नेपाल में आए भूकंप से पूरी दुनिया आहत है। इस भूकंप में अभी तक 5 हजार से ज्यादा लोगों की मौत हो चुकी है। दुनिया भर से नेपाल में राहत सामग्री पहुंच रही है। लेकिन, पाकिस्तान की ओर से आई राहत सामग्री को लेकर विवाद शुरू हो गया है। पाकिस्तान से आए इन हरे पैकेट्स को कोई हाथ भी लगाने से बच रहा है। इन पैकेटों में 'बीफ मसाला' है ।

नेपाल कुछ वर्षों पहले तक एक हिंदू राष्ट्र था। यहां कि बहुसंख्यक आबादी अब भी हिंदू है और वे गाय को बेहद पवित्र मानते हैं। ऐसे में पाकिस्तान की इस हरकत से एशियाई संगठन (सार्क) के सदस्य देशों के बीच राजनयिक कटुता भी बढ़ सकती है।

अंग्रेजी अखबार मेल टुडे की खबर के मुताबिक, काठमांडू के बीर अस्पताल में भारतीय डॉक्टरों के समूह ने बताया कि मंगलवार को पाकिस्तान की ओर भेजी गई राहत सामग्री में 'बीफ मसाला' के पैकेट हैं। 34 सदस्यीय डॉक्टरों के दल में शामिल डॉक्टर ब‍लविंदर सिंह ने कहा, 'जब हम खाद्य सामग्री लेने एयरपोर्ट पहुंचे तो हमने पाया कि इनमें बीफ मसाले के पैकेट भी हैं।' ये डॉक्टर दिल्ली के राम मनोहर लोहिया, एम्स से गए हैं। डॉक्टरों ने वे पैकेट लेने के स्थान पर होटेल से खाना लेना बेहतर समझा।

टीम में शामिल एक अन्य डॉक्टर ने कहा कि ज्यादातर स्थानीय लोगों को इस बारे में जानकारी नहीं है, लेकिन जब उन्हें यह बात समझ आई सभी ने इन पैकेट्स को हाथ लगाने से भी मना कर दिया। डॉ. सिंह कहते हैं कि बीफ मसाला भेजकर पाकिस्तान ने नेपाल की धार्मिक भावनाओं का मजाक उड़ाया है। यह बेहद शर्मनाक है कि पाकिस्तान मामले की गंभीरता को नहीं समझ रहा है।'



नेपाल सरकार के एक आला अधिकारी का कहना है कि इन पैकेट्स के बारे में प्रधानमंत्री सुशील कोइराला और खुफिया प्रमुख को जानकारी दे दी गई है। इसके साथ ही हम तथ्यों की पुष्टि के लिए जांच भी करवाने वाले हैं। रिपोर्ट में अगर यह बात साफ हो जाती है कि इन पैकेट्स में वाकई बीफ मसाला था, तो कूटनीतिक स्तर पर पाकिस्तान के सामने इस मुद्दे को उठाया जाएगा। चूंकि भारत हमारा प्रमुख सहयोगी है इसलिए मामले की प्रगति के बारे में भारत को भी अवगत कराया जाएगा।

दूसरी ओर, पाकिस्तानी विदेश मंत्रालय के प्रवक्ता तसनीम असलम इस तरह की किसी भी घटना की जानकारी होने से इनकार कर रहे हैं। उनका कहना है कि वह इन पैकेट्स को भेजने के लिए जिम्मेदार नहीं हैं। राहत सामग्री राष्ट्रीय आपदा प्रबंधन प्राधि‍करण भेजता है।

नेपाल के पहले सिविल कोड जो 1854 में बनाया गया था में कहा गया था कि यह एकमात्र राज्य है जहां गाय, महिला और ब्राह्मणों को मारा नहीं जा सकता। 1990 में सिविल कोड में संशोधन कर गोहत्या पर 12 वर्ष की कैद का प्रावधान जोड़ा गया।

Chicken masala ma chicken hunches ?
Lamb masala ma lamb ko mash huncha ?
Beef masala ma beef huncha?

Tho tax masala Amtrak ho. Jun tramadol ma hale pani hunches.

Yo kura Indian lai thaha chaina?
Yes to kura lai liyera heaths abastha ma Ramdev le prachar garna suhauchh?

Yeslai k bhanne ? Hamrodesh Sankat ma Pareko bela India le afno swartha pura gareko hoina?
Nepal hindu rastra ho ahile? Tyo kura ramdev ra Indian newspaper lai thaha chain a?

गुनका नाममा नुन छर्कने मोदी नेपालका मित्र हुन् कि विधाता ?
-उमेश चौहान

भारतका वरिष्ठ पत्रकार शेखर गुप्ताले ट्विट गरे, ‘नेपाललाई सहयोग गरौँ, तर संवेदनशील भएर, उसलाई सम्मान गरेर । नेपाल गरिब होला, तर स्वाभिमानी छ र इतिहासदेखि नै सार्वभौम छ । नेपाल बिहारको विस्तारित भाग होइन ।’

शेखर गुप्ता गत जुनसम्म इन्डियन एक्सप्रेसका प्रधानसम्पादक थिए, रिटायर्ड हुनुअघिसम्म उनी भारतीय मिडियाको इतिहासमा सबैभन्दा धेरै अर्थात् वर्षको १० करोड भारु पारिश्रमिक लिएर काम गर्थे । उनै वरिष्ठ पत्रकारले आफ्नै अग्रज र अनुज पत्रकारहरूको प्रस्तुतिमा के खोट देखे जसले गर्दा उनी लेख्न बाध्य भए, ‘सहायताका नाममा सार्वभौमिकतालाई अपमान नगरौँ ।’

किनकि शेखर गुप्ताको ट्विटअगाडि भारतीय च्यानल जी न्युज भन्दै थियो, ‘नेपालका भूकम्प पर भारतका हमला ।’ नेपालमा भूकम्प आयो, जीवन तहसनहस पार्‍यो । यो विपत्मा हामीलाई भारतजस्ता असल छिमेकीको सद्भाव चाहिएको थियो, सहयोग चाहिएको थियो । सहयोग गर्ने भारतीय मन महान् हो, तर प्राकृतिक विपत्ति भूकम्पमाथि हमला गर्ने भारतीय दम्भ के हो ?

गुजरातमा आएको भूकम्पमाथि हमला गर्न नसक्ने, केदारनाथमा आएको पहिरोलाई पराजित गर्न नसक्ने र जम्मु–कस्मिरमा आएको बाढीलाई सामना गर्न नसक्ने भारतले नेपालको भूकम्पमाथि कसरी हमला गर्न सक्छ ? एउटा जी न्युज हावा होला, त्यति नै वेला भारतको नम्बर वान च्यानल आजतक भन्दै थियो, ‘नेपाल को अपने पैर पर खडा करके वापस होगा भारतीय फौज ।’

भूकम्प आयो, विपत्ति आयो, तर के नेपाल अहिले आफ्नो खुट्टामा उभिएको छैन ? के यसको ठेक्का भारतले लिएको छ ? ठेक्का भारत अथवा अरू कसैले लिएको छ भने के नेपाली स्वाभिमानलाई त्यो स्वीकार्य छ ? भारतीय पत्रकार शेखर गुप्तालाई दु:खी बनाउने यो संवेदनशील प्रश्नले नेपाली मनलाई कसरी खुसी पार्न सक्छ ?
भारतीय टेलिभिजन च्यानलको के कुरा गर्नु ? उनीहरू कहिले समाचार दिन्छन्, ‘पाण्डवहरूसँगै हिमालय गएको गाई जिउँदै भेटियो, गाईले १० लिटर दूध दिन्छ ।’ उनीहरू कहिले भन्छन्, ‘अन्तरिक्षबाट आएको एलिएनले मान्छे लगेर गयो, एक महिनापछि फर्किएको मान्छे रिक्साचालक बन्यो ।’

पाण्डवको पालाको गाईले हजार लिटर होइन १० लिटर दूध दिन्छ, एक महिना अन्तरिक्षमा प्रशिक्षण लिएर आएको मान्छे पाइलट होइन, रिक्साचालक बन्छ भनेर समाचार बेच्नेहरू हजारौँ मान्छे मारिएको, लाखौँ मान्छे घरबारविहीन भएको ठाउँमा आएपछि के सन्देश दिन्छन् ? स्वाभाविक रूपमा तिनीहरूले ब्रेकिङ न्युज दिए, ‘एक घन्टाके बाद काठमाडौंमे ११ रेक्टर स्केलका भूकम्प आनेका अनुमान ।’ सात दशमलब आठ रेक्टर स्केलको भूकम्पले नै सर्वस्व गुमाएका पीडितलाई यस्तो समाचारले राहत दियो कि आहत दियो ? तर, तिनले पीडितको संवेदनशीलता बुझेनन्, त्रसितलाई आतंकित बनाएर घरबाट सकडमा र सडकबाट खेतमा लखेटिरहे । मोदीलाई आफ्नो मिडियाको यस्तो स्वभाव अवश्य थाहा छ । तर, उनले त्यति ज्याद्रो मिडियालाई नेपाल पठाए जसले यहाँको घाउमा गुन लगाउने नाममा नुन छर्किएको छ ।

भारतीय मिडियाले अतिरञ्जित नगरेको भए भारतको वास्तविक सहयोग हाम्रो लागि अमूल्य छ । हामी साँच्चै विपत्तिमा छौं, हामीलाई सहयोग चाहिएको छ, तर भारतीय मिडियाले भनेजस्तै नेपाललाई आफ्नो खुट्टामा उभिन लायक बनाएर मात्र फर्कने कसम खाएको हो भने भारतीय टोली कत्रो छ ? दश हजारको, पाँच हजारको अथवा एक हजारको ? अनुमान अनेक लाग्न सक्छन्, तर वास्तविकता हो जम्मा एक सय ८० जनाको । अहिले नेपाली सेनाको ६५ हजार १६, नेपाल प्रहरीको ३७ हजार चार सय र सशस्त्र प्रहरीको १६ हजार पाँच सयको फौज उद्धारमा खटिएको छ ।

सवा लाखको नेपाली फौज ज्यानको बाजी लगाएर आफ्ना दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीको उद्धारमा खटिएको छ, त्यो प्रयास पनि अपूरो छ भने एक सय ८० जनाले सिंगो नेपाललाई कसरी आफ्नो खुट्टामा उभिने बनाउने हुन्, यो काम कुन जुगमा सम्पन्न हुने हो ? अनि नेपाललाई आफ्नो खुट्टामा उभिने बनाउने कुन जुगको ऋण खाएका छन् मोदीले ? ऋण खाएका छैनन् भने मित्रको रूपमा व्यवहार गरेर सन्तोष किन लिन सक्दैनन् उनी ? उनी नेपालका मित्र हुन् कि विधाता ?

भूकम्प गएको ६ घन्टापछि नेपाल सरकार मन्त्रिपरिषद्को बैठक सिंहदरबार काठमाडौंमा बस्यो, त्यसको तीन घन्टाअघि नै यही विषयमा भारत सरकार मन्त्रिपरिषद्को बैठक सेभेन रेसकोर्स रोड नयाँदिल्लीमा बसिसकेको थियो कमजोर नै सही, नेपाल सरकार एउटा सार्वभौम सरकार हो, उसले सहयोगको अनुरोध नगर्दै अर्को देशले सहायता घोषणा कसरी गर्न सक्छ ? प्रचारप्रसारसहित घोषणा नै गर्छ भने पनि जम्मा एक सय ८० जनाको टोली पठाएर आफ्नो वाचा कसरी पूरा गर्न सक्छ ?

एक सय ८० जनालाई उडाउन एउटा जहाज पर्याप्त छ भने थप २५ वटा जंगी जहाज कसरी उडाउन सक्छ ? बाँकी २५ वटा जहाजमा जम्मा १२ सय मात्र कम्बल पठाउन कसरी सक्छ ? १२ सय कम्बल बोकेर आएका हर्कुलस जहाजले तीन हजार भारतीय नागरिक बोकेर फर्किए, के तीन हजार भारतीय नागरिकलाई फर्काएर भारतले नेपालमाथि गुन लगाएको दाबी गर्न सक्छ ? नेपालको समस्या तीन हजार भारतीय नागरिकलाई कहाँ तह लगाउने भन्ने हो कि भूकम्पप्रभावित ८० लाख नेपालीलाई कसरी राहत दिने भन्ने ?

आफ्ना नागरिकलाई फिर्ता लग्न हरेक घन्टा जहाज पठाएर मोदीले नेपाली जनतालाई के गुन लगाए ? तैपनि बसपार्क र एयरपोर्टमा नेपाल सरकार मुर्दावाद, मोदी सरकार जिन्दावादको नारा लाग्यो । नेपाल सरकारप्रति जनताको असन्तुष्टि होला, तर मोदी सरकार जिन्दावाद भन्ने को थिए ? नेपालमा मोदीको जयकार भनेर भारतीय टेलिभिजनबाट किन प्रसारण भयो ? नेपाली जनताको उद्धारका नाममा ल्याइएका जहाजमा आएका भारतीय टेलिभिजन पत्रकारले पीडितको आवाज होइन, मोदीको जयकार प्रसारण गराउनुको उद्देश्य के थियो ?

यसको जवाफ मोदीले अहिले नदिए पनि होला, तर कुनै दिन अमेरिकाजस्ता देशले अपमान गर्दा मोदीका मनमा पनि यस्तै प्रश्न अवश्य उठ्नेछ । भारतलाई विगतमा यस्तो धेरै परेको छ, कामना गरौँ, भविष्यमा नपरोस्

गुनका नाममा नुन छर्कने मोदी नेपालका मित्र हुन् कि विधाता ?
-उमेश चौहान

भारतका वरिष्ठ पत्रकार शेखर गुप्ताले ट्विट गरे, ‘नेपाललाई सहयोग गरौँ, तर संवेदनशील भएर, उसलाई सम्मान गरेर । नेपाल गरिब होला, तर स्वाभिमानी छ र इतिहासदेखि नै सार्वभौम छ । नेपाल बिहारको विस्तारित भाग होइन ।’

शेखर गुप्ता गत जुनसम्म इन्डियन एक्सप्रेसका प्रधानसम्पादक थिए, रिटायर्ड हुनुअघिसम्म उनी भारतीय मिडियाको इतिहासमा सबैभन्दा धेरै अर्थात् वर्षको १० करोड भारु पारिश्रमिक लिएर काम गर्थे । उनै वरिष्ठ पत्रकारले आफ्नै अग्रज र अनुज पत्रकारहरूको प्रस्तुतिमा के खोट देखे जसले गर्दा उनी लेख्न बाध्य भए, ‘सहायताका नाममा सार्वभौमिकतालाई अपमान नगरौँ ।’

किनकि शेखर गुप्ताको ट्विटअगाडि भारतीय च्यानल जी न्युज भन्दै थियो, ‘नेपालका भूकम्प पर भारतका हमला ।’ नेपालमा भूकम्प आयो, जीवन तहसनहस पार्‍यो । यो विपत्मा हामीलाई भारतजस्ता असल छिमेकीको सद्भाव चाहिएको थियो, सहयोग चाहिएको थियो । सहयोग गर्ने भारतीय मन महान् हो, तर प्राकृतिक विपत्ति भूकम्पमाथि हमला गर्ने भारतीय दम्भ के हो ?

गुजरातमा आएको भूकम्पमाथि हमला गर्न नसक्ने, केदारनाथमा आएको पहिरोलाई पराजित गर्न नसक्ने र जम्मु–कस्मिरमा आएको बाढीलाई सामना गर्न नसक्ने भारतले नेपालको भूकम्पमाथि कसरी हमला गर्न सक्छ ? एउटा जी न्युज हावा होला, त्यति नै वेला भारतको नम्बर वान च्यानल आजतक भन्दै थियो, ‘नेपाल को अपने पैर पर खडा करके वापस होगा भारतीय फौज ।’

भूकम्प आयो, विपत्ति आयो, तर के नेपाल अहिले आफ्नो खुट्टामा उभिएको छैन ? के यसको ठेक्का भारतले लिएको छ ? ठेक्का भारत अथवा अरू कसैले लिएको छ भने के नेपाली स्वाभिमानलाई त्यो स्वीकार्य छ ? भारतीय पत्रकार शेखर गुप्तालाई दु:खी बनाउने यो संवेदनशील प्रश्नले नेपाली मनलाई कसरी खुसी पार्न सक्छ ?
भारतीय टेलिभिजन च्यानलको के कुरा गर्नु ? उनीहरू कहिले समाचार दिन्छन्, ‘पाण्डवहरूसँगै हिमालय गएको गाई जिउँदै भेटियो, गाईले १० लिटर दूध दिन्छ ।’ उनीहरू कहिले भन्छन्, ‘अन्तरिक्षबाट आएको एलिएनले मान्छे लगेर गयो, एक महिनापछि फर्किएको मान्छे रिक्साचालक बन्यो ।’

पाण्डवको पालाको गाईले हजार लिटर होइन १० लिटर दूध दिन्छ, एक महिना अन्तरिक्षमा प्रशिक्षण लिएर आएको मान्छे पाइलट होइन, रिक्साचालक बन्छ भनेर समाचार बेच्नेहरू हजारौँ मान्छे मारिएको, लाखौँ मान्छे घरबारविहीन भएको ठाउँमा आएपछि के सन्देश दिन्छन् ? स्वाभाविक रूपमा तिनीहरूले ब्रेकिङ न्युज दिए, ‘एक घन्टाके बाद काठमाडौंमे ११ रेक्टर स्केलका भूकम्प आनेका अनुमान ।’ सात दशमलब आठ रेक्टर स्केलको भूकम्पले नै सर्वस्व गुमाएका पीडितलाई यस्तो समाचारले राहत दियो कि आहत दियो ? तर, तिनले पीडितको संवेदनशीलता बुझेनन्, त्रसितलाई आतंकित बनाएर घरबाट सकडमा र सडकबाट खेतमा लखेटिरहे । मोदीलाई आफ्नो मिडियाको यस्तो स्वभाव अवश्य थाहा छ । तर, उनले त्यति ज्याद्रो मिडियालाई नेपाल पठाए जसले यहाँको घाउमा गुन लगाउने नाममा नुन छर्किएको छ ।

भारतीय मिडियाले अतिरञ्जित नगरेको भए भारतको वास्तविक सहयोग हाम्रो लागि अमूल्य छ । हामी साँच्चै विपत्तिमा छौं, हामीलाई सहयोग चाहिएको छ, तर भारतीय मिडियाले भनेजस्तै नेपाललाई आफ्नो खुट्टामा उभिन लायक बनाएर मात्र फर्कने कसम खाएको हो भने भारतीय टोली कत्रो छ ? दश हजारको, पाँच हजारको अथवा एक हजारको ? अनुमान अनेक लाग्न सक्छन्, तर वास्तविकता हो जम्मा एक सय ८० जनाको । अहिले नेपाली सेनाको ६५ हजार १६, नेपाल प्रहरीको ३७ हजार चार सय र सशस्त्र प्रहरीको १६ हजार पाँच सयको फौज उद्धारमा खटिएको छ ।

सवा लाखको नेपाली फौज ज्यानको बाजी लगाएर आफ्ना दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीको उद्धारमा खटिएको छ, त्यो प्रयास पनि अपूरो छ भने एक सय ८० जनाले सिंगो नेपाललाई कसरी आफ्नो खुट्टामा उभिने बनाउने हुन्, यो काम कुन जुगमा सम्पन्न हुने हो ? अनि नेपाललाई आफ्नो खुट्टामा उभिने बनाउने कुन जुगको ऋण खाएका छन् मोदीले ? ऋण खाएका छैनन् भने मित्रको रूपमा व्यवहार गरेर सन्तोष किन लिन सक्दैनन् उनी ? उनी नेपालका मित्र हुन् कि विधाता ?

भूकम्प गएको ६ घन्टापछि नेपाल सरकार मन्त्रिपरिषद्को बैठक सिंहदरबार काठमाडौंमा बस्यो, त्यसको तीन घन्टाअघि नै यही विषयमा भारत सरकार मन्त्रिपरिषद्को बैठक सेभेन रेसकोर्स रोड नयाँदिल्लीमा बसिसकेको थियो कमजोर नै सही, नेपाल सरकार एउटा सार्वभौम सरकार हो, उसले सहयोगको अनुरोध नगर्दै अर्को देशले सहायता घोषणा कसरी गर्न सक्छ ? प्रचारप्रसारसहित घोषणा नै गर्छ भने पनि जम्मा एक सय ८० जनाको टोली पठाएर आफ्नो वाचा कसरी पूरा गर्न सक्छ ?

एक सय ८० जनालाई उडाउन एउटा जहाज पर्याप्त छ भने थप २५ वटा जंगी जहाज कसरी उडाउन सक्छ ? बाँकी २५ वटा जहाजमा जम्मा १२ सय मात्र कम्बल पठाउन कसरी सक्छ ? १२ सय कम्बल बोकेर आएका हर्कुलस जहाजले तीन हजार भारतीय नागरिक बोकेर फर्किए, के तीन हजार भारतीय नागरिकलाई फर्काएर भारतले नेपालमाथि गुन लगाएको दाबी गर्न सक्छ ? नेपालको समस्या तीन हजार भारतीय नागरिकलाई कहाँ तह लगाउने भन्ने हो कि भूकम्पप्रभावित ८० लाख नेपालीलाई कसरी राहत दिने भन्ने ?

आफ्ना नागरिकलाई फिर्ता लग्न हरेक घन्टा जहाज पठाएर मोदीले नेपाली जनतालाई के गुन लगाए ? तैपनि बसपार्क र एयरपोर्टमा नेपाल सरकार मुर्दावाद, मोदी सरकार जिन्दावादको नारा लाग्यो । नेपाल सरकारप्रति जनताको असन्तुष्टि होला, तर मोदी सरकार जिन्दावाद भन्ने को थिए ? नेपालमा मोदीको जयकार भनेर भारतीय टेलिभिजनबाट किन प्रसारण भयो ? नेपाली जनताको उद्धारका नाममा ल्याइएका जहाजमा आएका भारतीय टेलिभिजन पत्रकारले पीडितको आवाज होइन, मोदीको जयकार प्रसारण गराउनुको उद्देश्य के थियो ?

यसको जवाफ मोदीले अहिले नदिए पनि होला, तर कुनै दिन अमेरिकाजस्ता देशले अपमान गर्दा मोदीका मनमा पनि यस्तै प्रश्न अवश्य उठ्नेछ । भारतलाई विगतमा यस्तो धेरै परेको छ, कामना गरौँ, भविष्यमा नपरोस्

Some nation(s) Not a class act among all the ones involved in the relief effort.

Rahul Gandhi gets a beating form an Indian media for what it believes to be an inappropriate thing to do.

Its news segment headline was, "Rahul Gandhi copies condolence message for Nepal from phone."
<>