मस्किएर पहराबाट झरेको
सुन्दर झरना जस्तो
लजाएर बादलबाट चिहाएको
चन्चल जुन जस्तो
मुस्कुराउदै क्षितिजबाट झुल्किएको
मिर्मिरे सुर्योदय जस्तो
तिम्रो तस्बिर
हिमालको शिरमा फुलेको
कोमल लालिगुराँस जस्तो
मक्किएर धमिराले खाई
खोक्रो भएको मेरा अक्षरहरु
मस्तिस्क गरा-गरामा
शब्द बिउहरु रोपेर
बसन्तको आगमनलाई
पर्खि बसेको छ

रातको तेस्रो प्रहार
टह-टह जुन मुस्कुराई रहेको थियो
मैले नजर झुकाएँ
तिम्रो तस्बिर
मुस्कुराई रहेको थियो

Gajab chha .... gajab chha ra gajab chha

Keep writing :-)

 

 

हर हप्ता
तिम्रो तस्बिर
बदलीरहन्छ
पछ्याईरहन्छु
पल-पल

मुस्कुराई रहेको
तिम्रो तस्बिर
दिन-रात

एकाग्रा मनलाई

अनिबिज्ञ
लक्ष्य बिना
शब्द झटारो
बर्सिरहन्छ
सपनीमा भेट्न

नआउनु
मिठो निद्रा
अनी
बिक्ष्रम जरुरी छ
तिम्रो तस्बिर

निस्छन्द
मुस्कुराईरहेकी थीई

उत्सर्ग- जिझिबिषा

किनार लगाएँ

मन्द-मन्द मुस्कुराएको तिम्रो तस्विर

क्यानबासबाट हटाएँ

धुजाँ-धुजाँ बनाएँ

कापेन यी हातहरु

रोएन मेरो रातहरु

किनकी

खाली क्यानबासमा

ल्याप्चे  लगाई

मेरी उनिलाई सजाएँ

 

टकिला -भोड्का सटमा

झुम्ने भईछौं

दुई बित्त टालो  शरीरमा बिरिएर

कोरोना-हेइनेकिन

चुम्ने भईछौं

अहँ

उजागरित भएन बाँस्ना

मोहित भएन आँखा

बस एक घुट्को

आत्मग्ल्यनी

Well written!!