मेरो पर्‍यो चितवन जिल्ला ,,,,,,५ क्षेत्र
क्षेत्र नम्बर १ र ३- एमाले
२ र ४- कांग्रेस
५- कांग्रेस या रा.प्र.पा
माओवादीको नो chance राम बहादुर  थापा बादल उठे पनि २ नम्बर क्षेत्र बाट
यो मेरो just guess हो u can give ur inputs
तपाईंको जिल्ला मा कल्ले जित्छ त?

sorry typing error

Maina Bhandari

Gokarna Raj Bista

In Doti-1, Bir Bahadur Balayar, NC, Doti-2, it's fierce battle among Maoist, UML and NC. Shiddha Raj Ojha might win in this triangular competition again.

In Dadeldhura, Sher Bahadur Deuba is, of course, winning again with good margin.

In Baitadi, Maiost ( Rekha Chanda) is going to win one seat and one NC.

In Darchula, Dilendra Pd. Badu seems winner.

In Bajura, NC is leading Maiost and UML.

In Accham, it's tough. NC, Maiost and UML. But here also NC can win both due to communist vote division.

Bajhang, NC and Maiost are sharing a seat each.

In Kailali, 1, 3, 5,6 congress is going to win (Fakir Singh Kadayat, Tika Chaudhari, Narayan Dutta Mishra and Tek bahadur Chokhyal), Kailali-2 is for Maoist (Comrade Lekh Raj Bhatta) and 4 might go to UML, but congress can increase tally too.

In Kanchanpur, it's congress 2,4 and UML and Maiost will share one each.

okhaldhunga

1- Congress (14,000) - Maoist 9,000 (with booth kabja in 5 VDCs) UML 7,000, others 5,000

2- Prolly congress (11,000) - UML (9,000), Maoist (8,000), Others (8, 000)

 

ktm no 1 Prakash Man Singh(NC)

ktm no 2 Madhav Kumar Nepal(UML)

ktm no 3 Chakra Bdr Thakuri(NC)

ktm no 4 Bidhya Bhandari(UML)

ktm no 5 NaraHari Acharya(NC)

ktm no 6 Bhimsen Das Pradhan(NC)

ktm no 7 Hisila Yami (Maoist)

ktm no 8 Nabindra Raj Joshi(NC)

ktm no 9 Krishna Gopal Shrestha(UML)

ktm no 10 Nepali congress- Rajendar kumar K.C

in ktm,

Prakash Man Singh (Kathmandu-1), Suprabha Ghimire ((Kathmandu-4), Narahari Archarya (Kathmandu-5), Nabin raj Joshi (Kathmandu-7) from Congress can win and Maoist head Prachand (Kathmandu-10), rest will go to UML.

Lalitpur, Maoist will win 1 and 3, 2 will go to UML.

In Bhaktapur, it seems that Majdoor kisan party will win both this time.

राजा मतदान गर्नबाट बञ्चित

२६-चैत-२०६४,बुधवार

राजा ज्ञानेन्द्र र राजपरिवाका अधिकाशंका नाम नेपालको कुनै पनि मतदान नामावालीमा छैन। निर्वाचन आयोग स्रोतले दिएको जानकारी अनुसार राजपरिवाको नाम मतदाता नाममावलीमा नभएकाले राजा परिवाले मत हाल्न नपाउने भएका छन्।   प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालाको मतदान नामावली विराटनगरमा छ। उनी मतदान गर्न विटारनगर मा पुग्छन्। विराटनगरस्थित आदर्श उच्च मावि केन्द्रका मतदाता हुन्।   एमालेका महासचिव माधवकुमरा नेपालले काठमाडौं क्षेत्रनंं २ मा मतदान गर्नेछन्। माओवादी अध्यक्ष चितवन भरतपुर नगरपालिका ६ का मतदाता हुन्। उनी रोल्पा र काठमाडौं १० बाट उठेका छन्। तर आफूलाई मतदान गर्नबाट उनी बञ्चित हुने भएका छन्।  जनमोचाका अध्यक्ष अमिक शेरचनले चितवन दिव्यनगर ७ नेमकिया अध्यक्ष नाराणमान विजुक्छेले भक्तपुर ८ र संयुक्त वाममोर्चाका नेता सीपी मैनाली झापा विर्तामोडामा मतदान गर्नेछन्।  http://www.weeklynepal.com/content/view/8944/

ठूलो दल बन्ने होडबाजी

२६-चैत-२०६४,बुधवार

गङ्गाराम गड्तौला/  बहुप्रतिक्षित संविधानसभाको निर्वाचन प्रक्रिया शुरु भएको छ। चैत २५ गते मध्यरातदेखि निर्वाचन आयोगले मौन अवधि तोकेपछि दलहरु बन्द कोठाभित्रबाट प्रचारमा संलग्न हुँदैछन्। निर्वाचन आयोगको मौन अवधिलाई लत्याउँदै दलहरु भिड्ने क्रम पनि जारी छ। विदेशबाट पर्यवेक्षणका लागि आउनेहरू ठूलो ताती लागेको छ। यसले के देखाउँछ भने नेपालमा मात्र नभई विश्वभरि नै चासोको विषय बनेको संविधानसभाको निर्वाचन। यो निर्वाचनबाट नेपालको तीन शक्तिशाली दहरुहरु मध्ये कुन दल ठूलो दल बन्ला  खुल्दुलीको विषय बनेको छ। प्रजातन्त्रका लागि सबैभन्दा बढी अनुभव प्राप्त गरेको र नेपालकै जेठोबाठो पार्टी भएकाले आफू यस निर्वाचनबाट पनि ठूलो दल हुर्ने दाबी नेपाली काङ्ग्रेसले गरेको छ। काङ्ग्रेसका कतिपय नेता तथा विश्लेषकहरूले त भारी बहुमतले काङ्ग्रेस विजयी हुने ठोकुवा नैगरेका छन्। कम्युनिष्ट मतदाताको मत वामपन्थी दलहरुबीच बाडिने भएकाले यसको प्रत्यक्ष फाइदा कांग्रेसलाई हुने उनीहरुको दावी छ।  काङ्ग्रेसको नेतृत्वबिना नयाँ नेपाल बन्न नसक्ने काङ्ग्रेस नेताहरूको भनाइ छ। काठमाडौं क्षेत्र नं. १ का उम्मेदबार प्रकाशमान सिंह ठोकुवा नै गरेर भन्छन् – कांग्रेस विनाको संविधान लेखियो भने अन्तर्राष्ट्रिय मान्यता पाउँदैन। उता यसअघिका चुनावमा पार्टी विभाजन हुदाँ पनि दोस्रो ठूलो दल बनेको  र कम्युनिस्ट आन्दोलनको मुख्य घटक आफू भएको बताउँदै आफ्नो पक्षमा बढी सिट आउने ठम्याइ एमालेको छ। नेपालको सबैभन्दा ठूलो पार्टीका रूपमा आफूलाई विश्लेषण गर्दै एमालेले जित्नुपर्ने दाबी उसको छ। नेपाललाई समृद्ध बनाउने र आमूल परिवर्तन गर्ने खाका एमालेले कोरेको जिकिर गर्दै एमालेको पक्षमा जनलहर उर्लिने एमालेले बताएको छ। एमालले कसरी बढी सिट जित्छ भन्ने विश्लेषण गदै एमाले महासचिव माधव कुमार नेपाल भन्छन्– 'कांग्रेसको यथास्थितिवादी र ढुलमुले नीति र माओवादीको उग्रवामपन्थी धारलाई ठिक ठाउँमा ल्याउन पनि जनताले एमालेलाई नरोजि सुखै छैन।' संविधानसभाको एजेन्डा आफूले ल्याएको र नयाँ नेपालको परिकल्पना पनि आफैले गरेको दाबी गर्दै माओवादीले पनि आफ्नो पक्षमा बढी मत खस्ने  दाबी गरेको छ। माओवादीको नेतृत्वमा संविधान बने मात्र नयाँ नेपालको वास्तविक संरचना बन्ने विश्लेषण माओवादीको रहेको छ। नयाँ नेपालको सरकार माओवादीको नेतृत्वमा बन्ने माओवादीले घोषणा गरिसकेको छ। यता माओवादीका वरिष्ठ नेता बाबुराम भट्टराईले कांग्रेस र एमालले जितेमा संविधान पनि बन्दैन र गणतन्त्र पनि नआउने हुँदा जनताले माओवादीलाई नै जिताउने विश्वास सार्वजनिक गर्दै हिडेका छन्।   काङ्ग्रेस, एमाले वा माओवादीमध्ये कुनै एक दलले बहुमत प्राप्त गर्‍यो भने के होला? शदियौदेखि सामन्ती शासनमा पिल्सिएका जनताले पुनः अर्को सामन्ती शासनको पीडामा त फस्नुपर्ने छैन? मननयोग्य छ। दलहरूले बहुमतको नारा चुनावी प्रचारका लागि मात्र लिएका हुन् भने त ठिकै छ। यद्यपि दलहरूले विश्लेषण गरेजस्तो परिस्थिति नभएको भनाइ छ जानकारहरूको। धेरै र थोरै भन्ने अलग हो, तर कुनै पनि दलको बहुमत आउनु शुभ नभएको विश्लेषण गरिँदै आएको छ। जुन दलको बहुमत आए पनि संसदमा गणतन्त्र बाहेकका निर्णय दुइ तिहाइले नै गर्नुपर्ने अन्तरिम संविधानमा उल्लेख गरेकाले आत्तिहाल्नुपर्ने अवस्था छैन। तर आशा गरौं चुनावी परिणामले सात दलको गठबन्धन न टुटोस्। अहिलेको परिस्थितिमा कुनै दलको पनि एक माने सरकार बन्न सक्दैन। यस विषयमा प्रमुख दलहरुले बेला बेलामा बोल्दै पनि आएका छन्  माओवादीले सत्ता हत्याउने धम्की दिएको भए पनि एक्लै सरकार चलाउने अडान राखेको छैन। यता प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसा कोइरालाले त विगत दुइ बर्ष देखि नै आगामी १० बर्ष सम्मका लागि सर्वदलिय सरकारको आवश्यकता औल्याउँदै आएका छन्। कतिपयले यो धारणा अन्तर्राष्ट्रिय जगतसमेत रहेको विश्लेषण गरेका छन्। यता एमाललेले संविधानसभापछिको सरकारको नेतृत्व बहुमत आउने दलले गरेता पनि सर्वदलिय सरकारको विकल्प नरहेको बताउँदै आएको छ।   यसपालिको चुनाव भनेको संसदीय चुनाव होइन। कसैको बहुमत आउँदैमा राम्रो हुने वा कसैको कम सिट आउँदैमा नराम्रो हुने भनी विश्लेषण गरिनु ठीक होइन। संविधान निर्माण गर्दा सभाका सबै सदस्यको रायसल्लाह लिइनु बाध्यता छ। मुख्यतया संविधानसभाका लागि लडेका छ दल र अन्य दलहरूको पनि समान प्रतिनिधित्व रहनु अनिवार्य छ। कम सिट हात पार्ने दलको संविधान निर्माणमा सहभागिता नै नहुने हो र बहुमत वा धेरै सिटप्राप्त दलले मनोमानी ढङ्गले संविधान बनाउने हो भन्ने मानसिकता रह्यो भने नयाँ नेपालको परिकल्पना पूरा हुन सक्दैन।

http://www.weeklynepal.com/content/view/8940/

अगाडि् को

२६-चैत-२०६४,बुधवार

बबिता बस्नेत देशको इतिहासमा पहिलोपटक हुन लागेको संविधानसभा निर्वाचनमा तीनवटा राष्ट्रिय राजनीतिक दलहरूबीचको मुख्य प्रतिस्पर्धाबाट नै चुनावी परिणाम प्राप्त हुने देखिएको छ। उम्मेदवारहरूको मनोनयनपत्र दाखिलाको समयदेखि चैतको मध्यसम्म सर्वाधिक सुदृढ देखिएको नेकपा एमालेलाई चुनावको तिथिसम्म आफ्नो पूर्ववत् स्थिति जोगाउन निकै कठिन भएको महसुस गरियो भने पछिल्लो समयमा नेपाली काङ्गे्रस र नेकपा माओवादीको पूर्वस्थितिमा प्रशस्त सुधार भएको पाइएको छ। नेपाली काङ्गे्रसले उम्मेदवार चयनमा गरेको गम्भीर हेलचेक्र्याइँका कारण देशका सयौं चुनाव क्षेत्रमा कार्यकर्ता तथा समर्थकहरू असन्तुष्ट हुन पुगेका थिए, तर चुनावी प्रतिस्पर्धा तीव्र हुँदै जाँदा असन्तुष्टहरूले समेत पछिल्ला दिनहरूमा उम्मेदवार होइन, पार्टीको 'मुख' हेर्दै निर्वाचन अभियानमा सरिक भइदिँदा काङ्गे्रसको पूर्वस्थितिमा केही सुधार हुन पुगेको हो। यतिबेला उम्मेदवारी चयनलाई लिएर असन्तुष्ट बनेका काङ्गे्रस कार्यकर्ताहरू पूर्ण रूपमा सक्रिय भइसकेका छन्। त्यसैगरी नेकपा माओवादीले पनि उम्मेदवारी दर्ताको समय यता आफ्नो स्थितिमा धेरै सुधार गरेको देखिएको छ। सुधारको यो क्रम अरू एक महिनासम्म जारी राख्न पाउने स्थिति हुन्थ्यो भने माओवादीले चुनाव परिणाममा धेरै ठूलो अन्तर ल्याउन सक्दथ्यो। स्थितिमा सुधार हुन थाल्दा मतदानको तिथि नजिकै आइसकेको हुँदा सुधारको पर्याप्त लाभ लिन सक्ने अवस्थामा भने माओवादी देखिएको छैन, नेकपा एमालेलाई राम्रै धक्का पुर्या उने हदसम्मको सुधार मात्र माओवादीले गर्न सकेको छ। नेपाली काङ्गे्रसले उम्मेदवार चयनका क्रममा गरेको त्रुटिका कारणले मात्र जित्न सकिने देखिएका बयालीसदेखि उनानपचास (४२–४९) सम्म स्थान गुमाउने अवस्था पैदा भएको थियो। तर, अब माओवादीका कारण स्थिति केही बदलिएको छ र नेपाली काङ्गे्रसले पूर्वअनुमान गरिएको भन्दा केही बढी स्थानमा विजय प्राप्त गर्ने सम्भावना बढाएको छ। ज्ञातव्य छ, विश्लेषकहरूले नेपाली काङ्गे्रस कम्तीमा चौसठ्ठी (६४) स्थानमा विजयी बन्ने र थप बत्तीस (३२) स्थानमा तीव्र प्रतिस्पर्धामा रहेको अनुमान गरेका थिए। प्रतिस्पर्धाको बत्तीस स्थानमध्ये जतिमा काङ्गे्रस विजयी बन्न सक्छ उक्त सङ्ख्या चौसठ्ठी (६४) मा थपिएर हुन आउने सङ्ख्या नै काङ्गे्रसले प्राप्त गर्ने परिणाम मानिएकोमा माओवादीले एमालेलाई धक्का दिएका कारण अरू केही थप स्थानमा पनि काङ्गे्रस विजयी हुनसक्ने देखिएको छ। वाम उम्मेदवारहरूबीच तालमेलका निम्ति माओवादीले राखेको प्रस्तावप्रति एमाले सकारात्मक नभएको ठानेपछि माओवादीले 'एमालेलाई देखाइदिने' रणनीति लिएको छ। माओवादी सूत्रले जनाएअनुसार एमाले वामपन्थीहरूको संयुक्त विजय चाहँदैन भने ऊ पराजित हुँदा कसले जित्छ भन्ने विषयमा चिन्ता गरिरहने अवस्थामा पनि माओवादी छैन। तर, माओवादीको पहिलो प्राथमिकता 'जसरी भए पनि' आफैं जित्ने नै रहेको छ। कदाचित जे गरे पनि आफू विजयी नबन्ने देखिएका सम्बन्धित क्षेत्रमा एमाले उम्मेदवारलाईचाहिँ हराइदिने नीति माओवादीले लिएको बताइन्छ। जसरी पनि जित्ने नीतिअन्तर्गत माओवादीले 'जो जहाँ बलियो छ उसलाई ठोक्ने र कमजोरलाई बोक्ने' नीतिअन्तर्गत कतिपय निर्वाचन क्षेत्रमा नेपाली काङ्गे्रसमाथि पनि घातक आक्रमण भएको छ। तर, आक्रमणको मूल निसानाचाहिँ एमाले नै बनेको छ। माओवादीले बढी प्रहार त्यस्ता उम्मेदवार भएको क्षेत्रमा गरेको छ जो विगतमा माओवादीप्रति ज्यादा आक्रामक देखिएका थिए। काङ्गे्रसका विनयध्वज चन्द र गोविन्दराज जोशीदेखि बलबहादुर केसीसम्म र एमालेका केपी ओलीदेखि राजेन्द्र पाण्डेसम्मलाई आक्रमणको तारो बनाइनुको कारण उहाँहरूको विगतको राजनीतिक भूमिकालाई नै मानिएको छ। नेकपा माओवादीले तराईमा आफ्नो पक्षमा लहर सिर्जना गर्न नसके पनि पहाडी क्षेत्रमा निकै राम्रो लहर सिर्जना गरेको छ। यो लहरले माओवादीलाई दर्बिलो जनाधार भएको कम्युनिस्ट पार्टीका रूपमा स्थापित गर्न सक्ने सम्भावना देखाएको छ। तर, चुनावमा विजयी नै बन्न सक्ने सिटसङ्ख्या भने कम देखिएको छ। देशका करिब पैंतीस (३५) निर्वाचन क्षेत्रमा तीव्र प्रतिस्पर्धा गरिरहेको माओवादीले सबै क्षेत्रमा विजय हासिल गर्योक भने दुई सय चालीसमध्ये पैंतीस स्थान प्राप्त गर्न सक्ने सम्भावना छ। समानुपातिकतर्फ दसदेखि चौध प्रतिशतसम्म मत लिन सक्ने अवस्थामा पुगेको राजनीतिक विश्लेषकहरूले देखेका छन्। तर, माओवादीले भने निर्वाचन परिणामले आफूलाई सबैभन्दा ठूलो वामपन्थी दल या कम्तीमा एमालेबराबरको हैसियतमा पुर्यातउने विश्वास लिएको छ। एमालेको स्थिति माओवादीले अपेक्षा गरे जति कमजोर भइसकेको मान्न सकिने अवस्था छैन। केही निर्वाचन क्षेत्रहरूमा माओवादीका कारण पराजय भोग्नुपर्ने अवस्थामा एमाले पुगेको भए पनि   संविधानसभामा काङ्गे्रसभन्दा केही सिटले अघि या बराबरीको सङ्ख्यामा विजयी बन्ने अपेक्षा जुन एमालेले गरेको छ, त्यसलाई विश्लेषकहरू नाजायज मान्न सकिरहेका छैनन्। संविधानसभामा कुनै प्राविधिक कारणवश सबैभन्दा ठूलो दल एमाले बन्न सकेन भने पनि सबैभन्दा ठूलो वामपन्थी दल बन्नबाट रोक्न सकिने अवस्थाचाहिँ एमाले छैन। एमालेको समर्थक पङ्क्तिलाई माओवादीले आफूतिर आकर्षित गर्न सकेको भए पनि साङ्गठनिक आधार यथावत् रहेको मानिन्छ। साङ्गठनिक आधार र चुनावी कौशलका कारण नेकपा एमाले आफ्नो राजनीतिक हैसियत जोगाउन सक्ने देखिएको छ। विभिन्न सर्वेक्षणका प्रारम्भिक चरणमा नेकपा एमालेले दुई सय चालीस (२४०) मध्ये कम्तीमा असी (८०) देखि पचास (८५) सम्म स्थानमा विजय हासिल गर्न सक्ने देखिएकोमा पछिल्लो चरणमा आफ्नो उक्त हैसियत जोगाउन एमालेले कठिन सङ्घर्ष गर्नुपर्ने अवस्था देखापर्योम, एमालेको यही अप्ठ्यारो काङ्गे्रसका लागि प्राविधिक दृष्टिले केही सिट सङ्ख्या बढाउन आधार बनेको छ। माओवादी र एमालेबीचको चरम् प्रतिस्पर्धाको फाइदा उठाउँदै झिनो मतले भए पनि आफू विजयी बन्ने आशा काङ्गे्रसका धेरै उम्मेदवारले राखेका छन्, तर दुई वामबीचको द्वन्द्वकै कारण काङ्गे्रसले थप कति सिट हात पार्न सफल होला निश्चितता गर्न सकिने स्थिति छैन। काङ्गे्रसले पूर्वअनुमान गरेभन्दा केही बढी स्थानमा विजय हासिल गर्ने सुनिश्चितता भने बढ्दै गएको छ।   तराई र भित्री मधेसका एक सय १९ निर्वाचन क्षेत्रमध्ये अधिकांशमा काङ्गे्रस र एमालेबीच नै मूल प्रतिस्पर्धाको स्थिति रहेको भए पनि मधेसी जनअधिकार फोरमले झापादेखि कञ्चनपुरसम्म नै आफ्नो प्रभाव देखाएको छ। तराईमा क्रियाशील विभिन्न राजनीतिक समूहहरूमध्ये फोरमको जनाधार अन्यको तुलनामा बलियो देखिएको छ। तराई मधेस लोकतान्त्रिक पार्टी र सद्भावना पार्टीका अनेक समूहहरूभन्दा फोरम प्रभावकारी देखिएको सन्दर्भमा उक्त दलले संविधानसभामा प्रतिष्ठित स्थान हासिल गर्न सक्ने सम्भावना छ। भौगोलिक क्षेत्रका आधारमा हुने निर्वाचनमा सात मात्र स्थानमा विजय प्राप्त गरे पनि संविधानसभामा फोरमको समानुपातिकको समेत गरी पन्ध्र (१५) देखि बीस (२०) सिट हुनसक्ने देखिन्छ। राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टी र मधेसी जनाधिकार फोरमबीच चौथो ठूलो राष्ट्रिय पार्टी बन्नका लागि प्रतिस्पर्धा हुने अनुमान विश्लेषकहरूले गरेका छन्। तर, देशको सबै भूक्षेत्रमा प्रभाव नभएका कारण फोरमभन्दा राप्रपा नै ठूलो पार्टी बन्ने सम्भावना रहेको पनि कतिपयले ठानेका छन्। जे होस्, मुलुकका पाँच प्रमुख दलभित्र नेपाली काङ्गे्रस, नेकपा एमाले, नेकपा माओवादी, राप्रपा र जनअधिकार फोरम पर्न सक्ने सम्भावना टड्कारो बन्दै गएको छ। जनमोर्चा, जनशक्ति, तमलोपा, सद्भावना र नेमकिपाजस्ता समूहहरू भने फेरि पनि 'साक्षी किनाराको' हैसियतमा नै देखापर्ने स्थिति रहेको छ।

http://www.weeklynepal.com/index.php?option=com_content&task=view&id=8924

बागमतीमा वामपन्थीबीच तानातान
बागमती अञ्चलको आठ जिल्लाका उनन्तीस निर्वाचन क्षेत्रमा नेपाली काङ्गे्रसले 'यो' वा 'त्यो' वामपन्थी समूहसँग तीव्र प्रतिस्पर्धा गर्नुपरेको छ। अञ्चलका अधिकांश निर्वाचन क्षेत्रमा काङ्गे्रसको प्रतिस्पर्धा नेकपा एमालेसँग छ भने केहीमा माओवादी र भक्तपुरको एक निर्वाचन क्षेत्रमा नेमकिपासँग प्रतिस्पर्धा देखिएको छ। जनशक्ति पार्टीका नेता डा. प्रकाशचन्द्र लोहनीले नेकपा एमालेका राजेन्द्रप्रकाश लोहनीलाई सघाउनुभएन भने नुवाकोटको तीनवटै निर्वाचन क्षेत्रमा नेपाली काङ्गे्रस विजयी बन्ने अवस्था छ। नुवाकोटको एक, दुई र तीन नम्बर क्षेत्रमा क्रमशः अर्जुननरसिंह केसी, डा. रामशरण महत र बहादुरसिंह लामा काङ्गे्रसको उम्मेदवार हुनुहुन्छ। मुख्य प्रतिस्पर्धी मानिएको नेकपा एमालेको तर्फबाट क्रमशः राजेन्द्रप्रकाश लोहनी, बिन्दा ढुंगाना र महेन्द्रबहादुर पाण्डे उम्मेदवार हुनुहुन्छ। नेकपा माओवादीका नेता पोष्टबहादुर बोगटी तीन नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका बहादुरसिंह लामा र एमालेका महेन्द्र पाण्डेसँग प्रतिस्पर्धा गर्दै हुनुहुन्छ। जनयुद्धमा सफल मानिएका नेता बोगटी चुनावी–युद्धमा भने सफल हुन सक्नुहुने सम्भावना क्षीण मानिएको छ। सिन्धुपाल्चोकको क्षेत्र नं. एकमा नेपाली काङ्गे्रसका मोहनबहादुर बस्नेत र नेकपा एमालेका अरुण नेपालबीच प्रतिस्पर्धाको स्थिति छ। त्यस क्षेत्रमा निकै बलियो मानिएका बस्नेत पछिल्लो समयमा केही कमजोर हुनपुगे। उनले आफूलाई पूर्ववत् अवस्थामा लैजान भरमग्दुर प्रयास गरिरहेका छन्। एमालेभित्रबाटै अन्तर्घात गराउन बस्नेतले गरेको प्रयत्न सफल हुनसकेमा बस्नेत नै विजयी बन्न सक्ने सम्भावना छ। सिन्धुपाल्चोकको दुई नम्बर क्षेत्रमा नेपाली काङ्गे्रसका भुपेन्द्र थापा र एमालेका सुवास कर्माचार्यबीच मुख्य प्रतिस्पर्धाको स्थिति छ। यो प्रतिस्पर्धामा एमालेका सुवास कर्माचार्य थापाभन्दा केही अगाडि देखिएका छन्। तर, माओवादीले एमालेलाई पराजित गरिदिने नीतिअनुरूप थापालाई मतदान गरिदिएको अवस्थामा भने काङ्गे्रस विजयी बन्न सक्ने सम्भावना छ। त्यस्तै, काभे्रपलाञ्चोक जिल्लाको चार निर्वाचन क्षेत्रमध्ये एकमा नेपाली काङ्गे्रसका मधु आचार्य र माओवादीका सूर्यमान दोङबीच प्रतिस्पर्धा छ। तामाङहरूको मूल बस्ती रहेको त्यस क्षेत्रमा एमाले र माओवादीका सहित सातजना तामाङ उम्मेदवार छन्। चुनावी माहोल जातीय आधारमा विभाजित हुँदै जाँदा अन्य पार्टीमा रहेका क्षेत्री तथा ब्राह्मणहरूले पनि मधु आचार्यलाई समर्थन गरेका छन्। गोविन्दनाथ उपे्रतीले आचार्यलाई समर्थन गर्ने हो भने काङ्ग्रेसको विजय सुनिश्चित हुने देखिन्छ। त्यसो नभएमा थोरै मतले माओवादीका दोङ र आचार्यमध्ये एक निर्वाचित हुने स्थिति छ। काभे्रको दुई नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका तीर्थबहादुर पसखलभन्दा नेकपा एमालेका केशव बडाल बलिया छन्। त्यहाँ बडालको विजय निश्चित मानिएको छ। त्यस्तै तीन नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका शिवप्रसाद हुमागाईंभन्दा नेकपा एमालेका कृष्णप्रसाद सापकोटा केही बलिया देखिएका छन्। तर, उहाँहरूबीच धेरै मतको अन्तर रहने देखिन्न। चार नम्बर क्षेत्रमा पनि काङ्गे्रसका राजेन्द्र खरेलभन्दा एमालेका विदुर सापकोटा केही अगाडि रहेको मानिन्छन्। माओवादीले एमालेको बढी मत काट्न सक्ने आशामा रहेका खरेलले भने आफैं विजयी बन्ने ठानेका छन्। ललितपुरको एक नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रस उदयशमशेर राणा, एमालेका मधुसुदन पौडेल र माओवादीका वर्तमान पुन (अनन्त) बीच त्रिपक्षीय टक्कर रहेको छ। केशरबहादुर बिष्टको समेत राम्रो प्रभाव क्षेत्र मानिएको त्यहाँ बिष्ट आफैं जित्ने स्थितिमा नभए पनि कसैलाई हराउन या जिताउन सक्ने हैसियतमा छन्। काङ्गे्रसका उदयशमशेरले दुई कम्युनिस्ट उम्मेदवारको प्रतिस्पर्धाको बीचबाट आफू निस्कन सक्ने आशा गरेका छन्। एमालेले आफैं जित्ने विश्वास लिएको छ भने माओवादीका वर्षामान पुन पनि विजयी बन्नेमा ढुक्क छन्। माओवादीले पनि ललितपुरको एक नं. क्षेत्रलाई आफ्नो आधार क्षेत्र मानेको छ। त्यहाँ एमाले र माओवादीबीच मूल प्रतिस्पर्धा छ, तर दुईमध्ये थोरै मतको अन्तरले एमाले विजयी बन्ने सम्भावना बढिरहेको बताइन्छ। ललितपुरको दुई नं. क्षेत्रमा काङ्गे्रसको चन्द्रलाल महर्जन लोकप्रिय मानिए पनि उनीभन्दा एमालेका सिद्धिलाल सिंह उम्मेदवारका रूपमा बलियो मानिएका छन्। माओवादीका राजकाजी महर्जनले राम्रै लहर ल्याउन थालेको हुँदा काङ्गे्रसका चन्द्रलाल महर्जनले विजयी बन्ने आशा राखेका छन्। तर, त्यहाँ अहिलेसम्म सिद्धिलाल सिंह नै विजयी हुनसक्ने अवस्थामा छन्। ललितपुरको तीन नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसले उम्मेदवारी चयनमा गरेको गम्भीर गल्तीका कारण नराम्रोसँग पराजय भोग्ने स्थितिमा पुगेको छ। त्यस क्षेत्रमा नेकपा माओवादीकी पम्फा भुसाल र नेकपा एमालेका रघुजी पन्तबीच कडा प्रतिद्वन्द्विता हुने देखिन्छ। पछिल्लो चरणमा भुसालको स्थितिमा निकै सुधार भएको हुनाले पन्तलाई निकै अप्ठ्यारोमा परेको छ। त्यस क्षेत्रमा काङ्गे्रसले तेस्रो स्थानको मत प्राप्त गर्ने देखिन्छ, जब कि ओमकार श्रेष्ठलाई नै उम्मेदवार बनाएको भए पनि यसपटक त्यहाँ काङ्गे्रस विजयी बन्ने सुनिश्चित थियो। धादिङको एक नम्बर क्षेत्रमा नेपाली काङ्गे्रसका दिलमान पाखि्रन र नेकपा माओवादीका पुष्पविक्रम मल्लबीच तीव्र प्रतिस्पर्धाको स्थिति छ। दुई नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका रामनाथ अधिकारी र एमालेका गंगालाल तुलाधरबीच प्रतिस्पर्धाको स्थिति छ। त्यस्तै, तीन नम्बर क्षेत्रमा भने नेकपा एमालेका राजेन्द्र पाण्डे, नेपाली काङ्गे्रसका डा. राजाराम कार्की र नेकपा माओवादीका शालिकराम मजकटेलबीच त्रिपक्षीय टक्करको स्थिति छ।
काठमाडौंको एक नं. क्षेत्रमा काङ्गे्रसका प्रकशमान सिंहभन्दा एमालेका प्रदीप नेपाल अगाडि देखिएका छन्। तर, त्यहाँ माओवादीले प्रकाशमान सिंहलाई सघाएको अवस्थामा भने सिंहकै विजय हुने सम्भावना पनि कतिपयले देखेका छन्। दुई नम्बर क्षेत्रमा नेकपा एमालेका माधवकुमार नेपाल विजयी हुने निश्चित मानिएको छ। तीन नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका चक्रबहादुर ठकुरी एमालेका रामेश्वर फुयालभन्दा बलियो मानिएका छन्। तर, चार नम्बर क्षेत्रमा भने काङ्गे्रस उम्मेदवार सुप्रभा घिमिरेभन्दा एमालेकी विद्या भण्डारी नै अगाडि देखिएकी छिन्। पाँच नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रस उम्मेदवार नरहरि आचार्य सबैभन्दा मेहनती र चर्चित उम्मेदवार मानिनुहुन्छ। वामपन्थीहरूले समेत समर्थन गरेको हुँदा आचार्यको स्थिति अलिक बलियो भएको छ। तर, दरबारियाहरूको समेत धेरै मत रहेको मानिने उक्त क्षेत्रमा लोकतान्त्रिक गणतन्त्रका वास्तविक अनुयायी मानिनुहुने आचार्यलाई पराजित तुल्याउन दरबारियाहरू सफल भए भने त्यहाँ नेकपा एमालेका ईश्वर पोखरेल विजयी बन्नुहुने अवस्था छ। ६ नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका भीमसेनदास प्रधान, एमालेका योगेश भट्टराई र नेकपा माओवादीका हितमान शाक्यबीच त्रिपक्षीय टक्करको स्थिति रहेको छ। सात नम्बर क्षेत्रमा नेकपा एमालेका राजेन्द्र श्रेष्ठ र माओवादीकी हिसिला यमीबीचको प्रतिस्पर्धामा राजेन्द्र श्रेष्ठ बलियो मानिएका छन्। काङ्गे्रसकी उम्मेदवार प्रमिला सिंह डङ्गोलको त्यहाँ सामान्य चर्चा–परिचर्चा पनि हुने गरेको छैन।
काठमाडौंको आठ नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका नवीन्द्रराज जोशी, एमालेकी अष्टलक्ष्मी शाक्य र माओवादीका सर्वोत्तम डङ्गोलबीचको प्रतिस्पर्धामा शाक्य केही अगाडि रहेको मानिन्छ। नौ नम्बर क्षेत्रमा काङ्गे्रसका ध्यानगोविन्दज रञ्जित र माओवादीका माइला लामाभन्दा एमालेका कृष्णगोपाल श्रेष्ठ बलियो देखिएका छन्। दस नम्बर क्षेत्रमा एमालेका सानु श्रेष्ठलाई बलियो मानिए पनि पछिल्लो चरणमा माओवादीका उम्मेदवार प्रचण्डले आफ्नो स्थितिमा निकै सुधार ल्याउनुभएको बताइन्छ। एमालेको एउटा पक्षको मात्र भए पनि समर्थन प्राप्त भएमा प्रचण्डको विजय सुनिश्चित मानिन्छ। तर, प्रचण्डको मत बढ्दा एमालेको घट्ने र त्यस्तो अवस्थामा आफैं विजयी बन्ने आशा काङ्गे्रसका राजेन्द्र केसीले गरेका छन्। भक्तपुरको एक नम्बर क्षेत्रमा नारायणमान बिजुक्छेको विजय निश्चित मानिएको छ भने दुईमा काङ्गे्रसका लेखनाथ न्यौपाने र एमालेका गणेशबहादुर खत्रीबीच टक्करको स्थिति छ। माओवादीका अर्जुन थापाले पनि आफूलाई पहिलेभन्दा निकै बलियो बनाइसकेका छन्। रसुवामा काङ्गे्रसका बालचन्द्र पौडेल र माओवादीका पे्रम तामाङबीचको प्रतिस्पर्धामा पौडेल केही बलिया देखिएका छन्। तर, स्वच्छ र शान्तिपूर्ण निर्वाचन नभएमा पे्रम तामाङ नै विजयी भए भने कुनै आश्चर्य नहुने बताइन्छ। 
 
http://www.weeklynepal.com/index.php?option=com_content&task=view&id=8939

बहुमत ल्याउने एमाले दाबी

२५-चैत-२०६४,मंगलवार

माधव बस्नेत कुनै राजनीतिक अनिष्ठ भएन भने पर्सी चैत्र २८ गते ऐतिहासिक संविधानसभाको निर्वाचन हुँदैछ। संविधानसभाको मुद्दा उठेको ५७ वर्षपछि हुन लागेको निर्वाचनको परिणामप्रति राष्ट्रिय–अन्तराष्ट्रिय चासो बढ्दो छ। यो निर्वाचनमा सबैभन्दा बढी सिट ल्याएर कुन दल ठूलो बन्ला सबैको चासोको विषय बनेको छ। माओवादीबाहेक अन्य ठूला पार्टी एमाले र कांग्रेसले अहिलेसम्म आफूहरुले यति सिट ल्याउँछौ भनेर सार्वजनिक रुपमा उडन्ते कुरा गरेका छैनन्। तर, देशव्यापी तथ्यांकलाई केलाउँदा एमालेले संविधानसभा निर्वाचनमा बहुमत ल्याउने सम्भावना बढेर गएको छ। कांग्रेस दोस्रो शक्ति हुने र माओवादी तेस्रो शक्ति बन्नका लागि संर्घष गरिरहेको छ।   एमालेबाट प्राप्त तथ्यांकअनुसार प्रत्यक्ष निर्वाचनतर्फका दुई सय ४० सिटमध्ये एमालेले बहुमत सिट जित्दैछ। एमालेले मेची अञ्चलका झापाका–७, इलामका–३, पाँचथरका–२, ताप्लेजुङका–२ वटै निर्वाचन क्षेत्रमा निर्वाचन जित्ने दावी एमालेले गरेको छ। झापा–१ मा कांग्रेसका तर्फबाट बहालवाला कानुन, न्याय तथा संसदीय व्यावस्थामन्त्री नरेन्द्रबिक्रम नेम्वाङ, ३ मा गृहमन्त्री कृष्णप्रसाद सिटौला, ४ मा चक्रप्रसाद बाँस्तोला एमाले उम्मेदवारसँग दह्रो प्रतिस्पर्धा गर्दैछन्। तर अहिलेसम्मको चुनावी दौडमा उनीहरुभन्दा आ207नै उम्मेदवार अगाडि रहेको एमालेले जनाएको छ। इलाम–३ मा कांग्रेस महामन्त्री कुलबहादुर गुरुङ एमालेका धर्मराज उप्रेतीसँग प्रतिस्पर्धामा भए पनि उनी कट्टर राजावादी भएकाले उप्रेतीका अगाडि फितलो सावित भइसकेका छन्। गणतन्त्रवादी कांग्रेस नै गुरुङलाई हराउन लागिपरेका छन्।     कोशीका संखुवासभाका–२, तेह्रथुमको–१, भोजपुरका–२, धनकुटाका–२ वटै, मोरङका २, ३, ४, ७, ८, ९, सुनसरीको १, २, ३, ४ मा एमालेले जित्दैछ। भोजपुरमा कांग्रेसका तर्फबाट जलस्रोतमन्त्री रहेका ज्ञानेन्द्रबहादुर कार्की र माओवादीका तर्फबाट स्थानीय विकास राज्यमन्त्री रहेका पदम राई, एमालेकी जयन्ती राईसँग प्रतिस्पर्धा गर्दैछन्। धनकुटा–२ मा पूर्वप्रधानमन्त्री सूर्यबहादुर थापासँग एमालेको प्रतिस्पर्धा छ। मोरङ–५ मा अमृत अर्याललाई हराउन प्रधानमन्त्रीपुत्री सुजाता कोइराला लागेको कांग्रेस स्रोतले दृष्टिलाई बताएको छ। सुनसरी–५ र मोरङ–५ बाट मधेसी जनअधिकार फोरमका तर्फबाट उम्मेदवार बनेका उपेन्द्र यादवलाई सुनसरीबाट पछि हटाएर मोरङबाट जिताइदिने कुरा सुजाताले राखेकी छन्। सुनसरी–५ बाट हट्नका लागि यादवले दुई करोेड माग गरेकामा अहिलेसम्म सुजाताले एक करोड दिने आश्वासन दिएको स्रोत बताउँछ। मोरङ–१ मा कांग्रेसका आमोदप्रसाद उपाध्याय एमालेकी गंगा डाँगीबीच प्रतिस्पर्धा छ। ६ मा महेश आचार्यलाई एमाले उम्मेदवारले टक्कर दिएका छन्। कोशीकै सुनसरी–५ मा कांग्रेसका सुजाता कोइराला, ६ मा रामबहादुर बस्नेतले निर्वाचन जित्दैछन्। सगरमाथामा खोटाङका–२, उदयपुरका–३ वटै सप्तरीका १, ३, ५ सिरहाको–२, ५ निर्वाचन क्षेत्रमा एमालेको पल्ला भारी हँुदैछ। ओखलढुंगाका दुवै सिट र सोलुमा आफ्नो पार्टीले जित्ने कांग्रेसको दावी छ। यद्यपि ओखलढुंगामा एमालेका यज्ञराज सुनुवार र किशोर अधिकारीले कांग्रेसलाई कडा टक्कर दिएका छन्।    जनकपुरको दोलखामा–२ सिट, रामेछाप–२ सिट, सिन्धुलीमा– १, २, धनुषामा १, ३, ४, ६, महोत्तरीमा १, ३, ६ सलार्हीमा १, २, ३ निर्वाचन क्षेत्रमा आफूले जित्ने एमाले दावी छ। सिन्धुली–२ मा माओवादीका सिपी गजुरेल, एमालेका केशव देवकोटासँग चुनावी प्रतिस्पर्धा गर्दैछन्। अहिलेसम्म गजुरेलभन्दा देवकोटा धेरै मतले अगाडि रहेको एमालेले जनाएको छ। वाग्मतीमा धादिङका–२, ३, नुवाकोटका–१, ३, काठमाडौंका १०, ललितपुरका ३,  भक्तपुरको– २, काभ्रेमा ४, सिन्धुपाल्चोकमा ३ वटै निर्वाचन क्षेत्रमा एमालेले जित्ने भएको छ। नारायणीमा मकवानपुरका ४, रौतहटमा–४, ५, ६, बारामा १, ३, ४, ५, ६ पर्सामा–३, ५, चितवनमा–१, २, ३ मा एमाले प्रतिस्पर्धीभन्दा निकै अगाडि छ।   एमालेका अनुसार, गण्डकीको लमजुङ २ नम्बर क्षेत्र, कास्कीमा–२, ३ तनहँुमा १, ३, स्याङजामा १, ३, निर्वाचन क्षेत्रमा एमाले विजयको संघारमा उभिएको छ। लुम्बिनीमा पनि एमाले प्रतिस्पर्धी दलहरुभन्दा निकै अगाडि छ। कास्की–१ मा पनि एमालेका खगराज अधिकारीले माओवादीका देव गुरुङलाई पछाडि पारेका छन्। लुम्बिनीमा गुल्मीका ३, पाल्पाका ३, अर्घाखाँची २ नम्बर क्षेत्र, नवलपरासीमा २, ३, ४ रुपन्देहीमा २, ३, ४, ५, कपिलवस्तुको–१ नम्बर क्षेत्र निर्वाचन क्षेत्रमा आफ्नो पार्टी विजय हुने एमालेले जनाएको छ। धवलागिरीमा पनि एमालेको अवस्था सुदृढ छ। धवलागिरीको म्याग्दी, वाग्लुङ १, ३, पर्वतको २ नम्बर क्षेत्रमा एमालेले जित्दैछ।   माओवादी जनयुद्धको उद्गम थलो राप्तीमा पनि एमालेको पकड बलियो छ। युद्धकालमा माओवादीले एमालेविरुद्ध राप्तीमा ठूलै दमन गरेको थियो। चर्को दमन सहेर पनि त्यहाँका एमाले कार्यकर्ताले आफ्नो आस्थालाई माओवादीको बन्दकी बनाएनन्।  राप्तीमा रोल्पाको २ नं. क्षेत्रमा समेत अहिलेसम्म माओवादी अध्यक्ष प्रचण्डलाई एमालेका शान्तकुमार ओली र कांग्रेसकी भीमकुमारी बुढाले कडा टक्कर दिएका छन्। यद्यपि, प्रचण्डले काठमाडौं १० मा सानु श्रेष्ठसँग हार्ने निश्चित भएकाकाले रोल्पामा भने जितुन् भन्ने सदाशयता एमालेले राख्ने सम्भावना छ। प्युठानको २ नम्बर, सल्यानको १ नम्बर, दाङको १, २, ४ निर्वाचन क्षेत्रमा आफ्नो पार्टीले विजय हासिल गर्ने एमालेले जनाएको छ। भेरीमा जाजरकोटको २, दैलेखको २, सुर्खेतमा १, ३, बाँकेको २, ४ वर्दियाको १, २, ३ क्षेत्रमा आफ्नो पकड कायम राख्ने एमाले दावी छ। सेतीमा पनि एमाले अन्य दलहरुभन्दा अगाडि नै रहेको बुझिएको छ। सेतीको बाजुरा, बझाङको– १ नम्बर कैलालीको २, ४ निर्वाचन क्षेत्रमा एमाले अगाडि छ। कणार्लीमा भने एमाले प्रतिस्पर्धाको मैदानमा खरो ढंगले उभिएको छ। महाकालीको कञ्चनपुर २, ४ मा एमाले जित्दैछ। अहिलेसम्मको चुनावी प्रतिस्पर्धामा कांग्रेसले ६५ देखि ७० सिट र माओवादीले एक दर्जन जति सिटमा मात्र जित्ने एमालेको तथ्याकंले देखाएको छ। कांग्रेस, माओवादीबाहेक मधेसवादीलगायत साना दलहरुले भने एकदमै नगन्य सिटमा मात्रै जित्ने बुझिएको छ। एमालेले आफ्नो पार्टीले निर्वाचनमा बहुमत ल्याउनमा ०४८ सालदेखिको तथ्याकंको आधार पनि लिएको छ। ०४८ को निर्वाचनमा २७ प्रतिशत मत प्राप्त गरेको एमालेले ०५१ मा ३५ प्रतिशत ल्याएको थियो। ०५६ मा एमाले विभाजित हुँदा एक्लैले ३१ प्रतिशत र मालेले ६.३४ प्रतिशत ल्याएको थियो। अहिले पार्टी एकीकृत भइसकेको अवस्थामा दुवै जोड्दा ३७ प्रतिशत हुन्छ। उता, कांग्रेसको मत भने हरेक निर्वाचनमा घट्दै आएको छ। ०१५ सालमा ३८ प्रतिशत मत प्राप्त गरेको कांग्रेसले ०४८ मा ३७ प्रतिशत ०५१ को निर्वाचनमा ३५ प्रतिशत ल्याएको थियो। ०५६ मा एमाले विभाजित भएको बेलामा पनि कांग्रेसले ३६ प्रतिशत मात्र मत प्राप्त गरेको थियो। विगतकालमा कांग्रेसले तराई र पश्चिम नेपालका भुगोलबाट बढी सिट जित्दै आएको थियो। तर, अहिले माओवादीले कांग्रेसको पश्चिमको पकड भत्काइदिएको छ भने तराईमा कांग्रेसकै नेताहरु विभाजित भएर जातिवादी र क्षेत्रीय पार्टी खोलेका छन्। यसले कांग्रेसलाई ठूलो धक्का लाग्ने भएको छ। एमालेले समानुपातिकतर्फ पनि ४० प्रतिशतभन्दा बढी मत ल्याउने जनाएको छ। एमाले केन्द्रीय सदस्य एवं निर्वाचन परिचालन कमिटीका सदस्य सुरेन्द्र पाण्डे पटक–पटक सरकारमा रहँदा कांग्रेसले जनतालाई धोका मात्र दिएकोले उसका पक्षमा जनलहर नभएको र माओवादीले लोकतान्त्रिक ढंगले विश्वास आर्जन नसकेकोले जनता एमालेको विजयको प्रतिक्षामा रहेको बताउँछन। 'जनताले एमालेले मात्र लोकतान्त्रिक संविधान बनाउन सक्छ भन्ने बुझिसकेकाले जिताउन आतुर रहेका छन्' –पाण्डे भन्छन्।

http://www.weeklynepal.com/index.php?option=com_content&task=view&id=8868

King urges all Nepalese to participate in tomorrow’s CA polls

KATHMANDU , April 9

King Gyanendra Wednesday urged all Nepalese who are eligible to vote in the April 10 Constituent Assembly elections to exercise their franchise in the crucial polls.

Details to follow… 

from kantipuronline.com

Let's talk something what we are talking here, and not other news. We can create sepearate thread for other stuffs.

No one is from Jhapa? What u think? what happens in Jhapa? I have expressed my view on Jhapa that UML-4 seats and NC-3 Seats.
Anyone who begs to differ?

I DONT KNOW ABOUT OTHER PLACES,,
BUT
KATHMANDU 7 IS DEFINATE FOR RAJENDRA PRASAD SHRESTHA (CPN UML)

DHADING 2 IS DEFINATE FOR BUDDHI MAN TAMANG ( Rastriya Prajatantra Party)

राजा पनि संविधानसभाको चुनाबबाट निकै खुशी भएका रहेछन् । भनेसि, सबै खुशी छन् हाम्रो मुलुकमा मुलाकाँ अहिले , राम्रै हुन्छ होला । आशा गरौँ !

Morang 1- Amod Prasad Upadhyay-NC

Morang-2-Bharat Mohan Adhikari-UML

Morang-3-Naresh Prasad Pokharel-UML

Morang-4- Can't say

Morang-5-Amrit Kumar Aryal-NC

Morang-6-Mahesh Acharya-NC

Morang-7-Satyanarayan Chaudhary-UML, because Bijaya Gachhadar will take a big chunck of votes from Shekhar Koirala

Morang-8-Ashok Koirala-NC

Morang-9-Bhuwan singh Rai-UML

NC-4, UML-4, One seat could be either NC or UML.

जुन जोगी आए पनि कान चिरेकै हुन क्यारे। कुरा यती हो कि कुन जोगी भन्दा कुन जोगी ठीक ? जे होस् नेपाल मा दिर्घकालिन शान्ती चाये हुन्थ्यो । नो जुलुस नो बन्द नो हर्ताल नो कुतामारी । अरु भन्या तेस्ताइ हो

maoist 20%, NC and UML 35% each and, remaining 10% Majdur kisan party, Janmorcha, CPN(ML) le lincha jasto cha. 

sample ballot paper

promotional pamplet

sample ballet paper for FPTP