Himalayan Times:

THT Online

Kathmandu, December 21 - Cadres of the Maoist affiliated Unions this afternoon attacked the offices and personnel of Himal Media. According to reports Maoists affiliated Hotel and Restaurants workers union cadres attacked Himal Media publisher Kunda Dixit and Managing Director Aushutosh Tiwari among others. They also vadalised the offices of the publications. There are reports of injuries to journalists and other personnel of the publications.

Ayyy Mukh Ma Ram Ram Bagali Ma Chura ?  Balla Buujhey

A---> B ---> C ---> (B)---> D

 

यसरी श्रृङ्खलागत रुपमा कारणको पनि कारण सम्म खोतल्ने हो भने, नेपालको दूर्गति माओवादीको कारणले भन्दा पनि माओवादीका विकल्पको inferior अवस्थाको कारण र ती विकल्पलाई त्यस्तो inferior अवस्थाबाट माथि उठ्न मद्धत नगर्ने वा गर्न नसक्ने सहायक बुद्धिजीवीवर्गको कारणले हो ।

 

नेपेले त माओवादीका विकल्पहरुलाई लु है तिमीहरुले माओवादीलाई परास्त गर्नका निम्ति यसो यसो गर्नु पर्छ भनेर उहिले देखि (सन् २००१ देखि) भन्दै आएको हो ।

 

एकातिर आन्तरिक लोकतन्त्रको स्थापनादेखि लिएर केही न्यूनतम व्यवहारगत र व्यवस्थापकिय सुधार गरेर आफ्नो छवि सुधार्दै जनस्वीकार्य बन्दै जाने, अर्कातिर माओवादीले जेसुकै प्रयोजनको लागि भएपनि उठाएका प्रगतिशिल मुद्धाहरु (जस्तै: inclusion ) बेलैमा खोसेर लिने र मुलत: माओवादीसंग अरु नभएपनि नैतिक रुपमा पक्का हारिने मुद्धा (राजतन्त्रलाई जोगाउने) बोकेर नहिड्ने सल्लाह नेपेले लागातार दिदै आएको हो । नेपाली कांग्रेस, एमाले र तीनका सल्लाहाकार बुद्धीजीवीले नेपेको कुरा सुनेको भए र त्यसै अनुसार गर्ने बुद्धि र आँट देखाएका भए यतिबेला नेपाल भिन्दै आत्मविश्वास र प्रगतिको बाटोमा हिडिरहेको हुन्थ्यो ।

 

आज समय धेरै घड्किसकेको भएता पनि, अझ पनि नेपालको विश्वसनिय भविष्य भनेको माओवादीका विकल्पहरुको आफुलाई जिर्णोद्धार र बौद्धिक, नैतिक र भौतिक सबलिकरण गरी नेपाली जनताको सामु माओवादी भन्दा superior विकल्पको रुपमा प्रस्तुत गर्ने क्षमतामा भर पर्छ ।

 

नेपाल माओवादीको हातमा रहनु भनेको चाही अविश्वसनिय भविष्यको साथ हिंड्नु हो ।

 

तापनि अहिलेलाई त्यसको विकल्प देखिदैन (माओवादीका विकल्पहरु हाललाई र केही निकट भविष्य समेतको लागि inferior नै रहने देखिन्छ) । त्यसैले, अहिलेको विकल्प भनेको माओवादीलाई अलिकति झापट दिएर (एउटा विशाल जनप्रदर्शन त्यस्तो झापट हुनसक्छ) ठीक ठाममा ल्याउने प्रयास गर्नु हो ।

 

नेपेको यो विचारको विकल्पमा कसैले केही राख्‍न सकेका छैनन्, चाहे एकवाक्यी गालीशिरोमणीहरु हुन् वा विचारक पोस्टरहरु ।

 

कुरा छोट्याउँ । मलाई के लगभग विश्वास छ भने माओवादीको अपशासनको विरोधमा एउटा विशाल जनप्रदर्शन वा आन्दोलन वा वैधानिक परिवर्तन हुने दिन ढिलोचाडो आउँदैछ ।

 

त्यसलाई एउटा सकारात्मक परिणतिमा पुर्‍याउन माओवादीका विकल्पहरुले आफु एक जनस्वीकार्य विकल्पको रुपमा उपस्थित हुनुपर्छ जसको बौद्धिक, नैतिक र भौतिक तयारी अहिलेबाटै हुनुपर्छ । र त्यस्तो तयारीको बारेमा माथि केही चर्चा गरेको छु ।

 

परन्तु, माओवादीका विकल्प हुनसक्ने दल, नेपाली काग्रेस र एमाले, को जिर्णोद्धार र सबलीकरणको बारेमा फाट्टफुट्ट आवाज दलभित्रैबाट उठेपनि, बाँकी संसारमा यो आवाज छैन । नेपे मात्रै एक्लै फतफताईरहेको छ । यो कुरा चाही साँचै हो ।

 

सत्यद्रष्टा सबैलाई अभिवादन सहित,

 

Nepe

YO mula dai chiure maobadi
aahile ta aafulai maobadi bhanna pani laaj mane jasto chha
khali hune nahune gaf chutera baschha

कुनै एउटा दलसंग नजिक नभईकन आफुलाई सुरक्षित ठान्न नसक्ने मनोबलविहिन पात्रहरु र कुनै एउटा दललाई सत्तोसराप नगरीकन आफ्नो inadequacy बिर्सन नसक्ने स्वाँठहरुले मात्र हो हरेक व्यक्तिलाई कुनै न कुनै दलको नजिक हुनैपर्छ भनेर कल्पना गर्ने ।

 

के कुनै पनि दलसंग आवद्ध वा निकट नभएको, स्वतन्त्र र दललाई होईन मुद्धा (issues) लाई समात्‍ने विचारक हुन सक्तैन यो दुँनियाँमा, स्वाँठहरु हो ?

 

हुनसक्छ र नेपे ठ्याक्क त्यस्तै व्यक्ति हो ।

 

नेपे अटाउने दल नेपालमा न बनेको छ, न बन्ने देखिन्छ, कम्तिमा केही साल वा दशकभर ।

 

तर मुद्धाको मामला हो भने, लोकतन्त्र, गणतन्त्र, समावेश, सुशासन र धन-सिर्जना गर्ने अर्थतन्त्र को पक्षमा अनि अतिवादी जातिय संघियता र धन-सिर्जना नगरी गरीबीको समान वितरण गर्ने साम्यवादी अर्थतन्त्रको को विपक्षमा को को छन्, ती सबैसंग सोही सोही अनुसार निकट छु ।

 

त्यसैले नेपेलाई कुनै दलको परेवा-खोपोमा कोचिएको कल्पना गरेर नेपेको विचारसंग वैचारिक प्रतिस्पर्धा नगरिकनै बाजी मार्ने बहादुरी नदेखाम् ।

 

है त ?

 

Nepe

best place for you is YCL camps and jungles, you are used to that

We are for no reasons spitting venom against Maoists. Every party has goons like YCL.

It's been only a few months since Maoists gone to power. We have seen enough of Congress in 12 years, Kings in 240 years.

I agree with Nepe in that we don't have strong and reliable alternative.

So let's have some patience and see the outcome.

No doubt, the attach against HM is condemnable. 

 

 

burn himal publications

wow nepe jyu,
seems like a chameleon has changed its color. hmmm....

from your posting since i have been in sajha .. it never appeared or represented as being an apolitical. it always appeared that you were supporting republic nepal especially maoist.

now seems like u are changing your representation .... what happened you lost faith in your comrades... btw, i pushed the other thread as well just so that readers can make informed decision rather than follow the Prachanda alike misrepresentation and word-play.

but alas... seems like "door aaye durusta aaye " or,
"balla ghaita ma gham lagechha nepe jyu ko"

Winners And Losers in Himal Media Prakaran
----------------------------------------------------
Winners:

1. The Maoists --- This issue was mishandled from the start. In a country where citizens have been cowed down, industrialists have been harrassed and institutions have been thrown into topsy turvy by the goons of YCL, the Maoists found a perfect redherring to divert attention from their more heinous crimes. Kathmandu didn't care when a small time journalist Bikas Thapa was threatened, Kathmandu didn't care when centuries old tradition in Pashupatinath was discontinued and YCL goons ushered in their appointee in Pashupatinath (exactly the way Chinese govt appoints Panchen Lama flouting the tradition). By pointing at relative level of decibels in different incidences, the Maoists were able to prove that the country still belongs to rich people. Poors suffer quietly, rich whimper and throw tantrums.

2. Those Two Criminals: They are now identifiable, they have built their resume for their supporters to see, and what more, they knew that their punishment wouldn't be harsh anyway. I mean what can law do about an incident of beating? Five days of lock-up and a few thousands rupees of fine, right? If someone has to follow rule, jatti karae pani, that's the worst punishment.

3. Ex-Royalists: Judging by the glee of ex-royalists in sajha, it is hard not to note 'we-told-you-so' chuckles. Well, folks, we democrats knew where we were heading, but we have to deal with one at a time! Despite the chuckles, you are still humiliated lots, you are still just the pretender who still waive at the parade that has long passed by. But enjoy your moment of glory.



Losers:
=========
1. Industrialists: The industrialists are bitterly disappointed lot right now. Himal media chose to stick to 'press freedom' naaraa, eventhough the incident has not much to do with the press freedom. The incidence started long ago, when they fired some people after finding they lost money. It was within their rights to do so, but the majdoor union walaa started throwing stones , burning newspapers etc. This problem is similar to what all Nepali industrialists are suffering, and Dixit brothers could have spoken like an employer demanding good environment for investment, for the protection of individual property rights, and for weak worker's union. But they chose the easier path, and they accomplished nothing. The message is again simple: if you are from well connected moneyed class of Kathmandu, may be you won't be touched by the Maoists--but the rest of Nepal belongs to them. The pussy intellectuals and petty burgeouise of Kathmandu will be happy to hide their head in the sand--until it is their head that is being chopped by the Maoists.

2. Law: It has always lost in Nepal, more so at this time. YCL is the law.

3. The People: Yet one more time, we saw the flagrant violation of law, an influential group of people able to extract some concession from the terrorists. The rest of us got the clear message: make a deal with the terrorists if you want to survive, and don't expect anyone to help you.
 
4. US based Nepali organizations like NAC: They issued communique, as if it mattered. But then where are they when other similar incidences happen to other journalists/newspapers? Are they going to issue some communique over the Maoists intervention in centuries-old traditions, such as discontinuation of jatra money or the overt intervention in Pashupati. The attack on Pashupatinath is the attack on the tradition that concerns Nepali all over the world, Hindus all over the world. Pashupatinath , after all , doesn't belong to one country, he is the god of all Hindus. So, to say that it is humiliating to find Indian Bhatta worshipping Pashupati is a idiocy at worst. NRNs, foreign based Nepali should be the first to quash this quasi-patriotism, shouldn't they?

Bhagawan Pashupatinath le haamee sabaiko kalyan garun.

newstudent jyu,
actually if i may opine. i believe what you have summarized is the outcome of what nepal has been going through for last 18 years. its not "winners and losers of himal media prakaran" rather " Once a declared Zone of Peace: Now a Failed State: Nepal"

and if we really think about there are no "winners" for what has(/will) happened(/occurr)/transpir(ed)

we are all the ultimate losers.

our political leaders act as if they donot know but in reality they are fully aware of it.
its human tendency "to be the slave of  materialist need, worldy desire, and greed"
[ and by all means i am no exception. ]

================================================================================

Thapap wrote:

>..from your posting since i have been in sajha .. it never

>appeared or represented as being an apolitical. it always

>appeared that you were supporting republic nepal especially

>maoist.

>now seems like u are changing your representation ....

>what happened you lost faith in your comrades...

 

 

Thapap-jyu,

 

यदि यहाँले मेरो political affiliation को बारेमा चिन्ता गर्नुभएको हो भने, नेपालको राजनैतिक दल त के अमेरिकाका अराजनैतिक सामाजिक संघसंस्थाहरुमा समेत आबद्ध नभएर एक्लै बसिरहेको सन्यासी जोगी हुँ म । संघ, संस्थाबाट टाढै रहेको एउटा कारण तीनमा मैले देखेको आपसी राजनीति (एउटै उद्देश्यका पनि अनेक प्रतिस्पर्धी संगठनहरु जो देख्तछु म) पनि हो । संघसस्थाका त्यति जाबो पितिक्क खुद्रा राजनीति त नपच्ने मलाई राजनैतिक दलको थोकै राजनीति रुच्ने कुरै भएन । आजसम्म सेवन गरेको छुईन ।

 

त्यसैले मेरो राजनैतिक independence को बारेमा ढुक्क हुनुभए हुन्छ ।

 

जहाँसम्म गणतन्त्रको पक्षमा मेरो advocacy ले मलाई माओवादी कित्तामा पुर्‍याउँछ भन्ने खालको तपाईको आरोप/निचोड छ, त्यसमा त्रुटीपूर्ण assumptions छन् । पहिलो त पुरै पुर्‍याउने होईन । दोश्रो, गणतन्त्रको हदसम्मको commonality, जसरी व्याख्या गरेपनि, आपत्तिजनक हुनुपर्ने कारण छैन । यो कुरा लम्बेतान व्याख्या गरिरहन पर्ने हो जस्तो लाग्दैन, त्यसैले यसबारे यत्ति नै ।

 

बरु माओवादीलाई पुरै dismiss गर्ने (गर्नु पर्ने वा गर्न सकिने) जुन assumption तपाईको कुराहरुमा झल्किन्छ त्यसबारे केही । सबभन्दा पहिले त अहिलेको अवस्थामा (माओवादीको superior राजनैतिक विकल्प तयार भईनसकेको अवस्थामा) यो हावादारी गफ हो । दोश्रो, माओवादीलाई, जस्तो मैले earlier पोस्टिङहरुमा व्याख्या गरेको छु, व्यापक जनदबाब (जस्तै: जनप्रदर्शन) द्वारा कामचलाउ सम्मको ठीक ठाउँमा ल्याउन सकिदैन भनेर प्रमाणित भईसक्या छैन (एकबाजी त्यस्तो प्रदर्शन भयो भने अनि कुरो छर्लङग हुन्छ ।

 

खासमा भन्नुहुन्छ भने अहिलेको समस्या भनेको के हो भने माओवादी द्वैध राजनीति गर्दैछ (उसले दुईवटा डुङ्गामा गोडा टेकेर यात्रा गरिरहेको छ, एउटा अधिनायकवादी डुङ्गा, एउटा लोकतान्त्रिक सम्झौतावादी डुङ्गा) । उसलाई एकबाजी बेस्सरी हल्लाईदिन पाए, उसले एउटा डुङ्गा छाडेर एउटामा बस्न वाध्य हुनुपर्ने हुन्थ्यो । हो, त्यसबेलामा उ जुन डुङ्गामा बस्छ त्यसै अनुसार हामीले उसलाई जे गर्नुपर्ने हो त्यो ढुक्कसंग गर्न हुन्थ्यो ।

 

मेरो अहिलेको advocacy यत्ति हो ।

 

Nepe  

Nepe is angry with Maoists.. and pouring venom now.. because after Maoists coming to Power, Nepe didn't gain anything as he had expected.. no post, no financial benefits or other perks.. that's why Nepe is changing is writing direction.... ha ha... This Nepe is nothing but an opportunists.. too bad he spent all his efforts defending Maoists in the past...

Another one Bites the Dust !!

Ved555,

 

माओवादीसंग मलाई रिस उठेको पनि हो र यसका व्यक्तिगत भने पनि हुने कारण पनि छन् ।

 

झण्डै झण्डै यहाँले भन्नुभए जस्तै पद, सुविधा वा अवसर नपाउने छाँट देखेरै हो खासमा म क्रुद्ध भएको, तर कति भने म माओवादीको कृपाबाट होईन आफ्नै परिश्रमबाट, आफ्नै दशनङ्ग्री खियाएर पाईने अवसरको सपनामा थिएँ ।

 

मलाई आसा थियो अब त्यस्तो अवस्था सिर्जना गर्ने स्थिरता, निश्चितता र कानुनीराजको स्थापना हुनेछ र प्रवासमा निस्सार जीवन बिताईरहेका बौद्धिकवर्ग देखि कष्टकर काम गरिरहेका कामदारहरु समेत आफुले जोडेका दुईपैसा, अनुभव र सबभन्दा महत्वपूर्ण त ईख बोकेर स्वदेशमै फर्की नयाँ नयाँ व्यवसाय र सिर्जनात्मक काम थाल्नेछन् ।

 

तपाई र अन्य साझावासीहरुको अनुभव सुनाउनुहोस् त, नेपाल फर्किन्छु भन्नेलाई नेपालका साथीभाईहरु र बन्धुवान्धव के सल्लाह दिन्छन । पागल भए आईज, नभए पनि यहाँ आएपछि पक्का पागल हुन्छस् भन्दैनन् ?

 

प्रवासीको स्वदेशफिर्ती त कता हो कता, स्वदेशमै व्यवसाय गरीबसेकालाई पनि टिकिनसक्नु पारेका छन्, यी क्रान्तिकारी माओवादीहरुले-- एकातिर राजनैतिक दलाल मजदुर जत्थाको राजनीति अभिप्रेरित जोधाहापनबाट (राजनैतिक दलाली नगर्ने विशुद्ध पेशेवेर युनियनवाद भएको भए यतिञ्जेल व्यवसायी र मजदूर दुवैको यथोचित हितको सन्तुलनमा रहेको श्रम ऐनको निर्माण र पालना समेत भईरहेको हुनेथियो ! ), र अर्कातिर हतियारधारी जत्थाहरुलाई नियन्त्रण गर्ने दर्शन र संयन्त्र बनाउन नसकेर ।

 

माओवादीको सबभन्दा हानीकारक वैचारिक inadequacy के हो भने wealth प्रति सम्मानको सट्टा ईर्श्या, व्यवसायीहरुलाई शोषकको रुपमा हेर्ने दृष्टिकोण, wealth  को creation होईन distribution लाई प्राथमिक आवश्यकता देख्‍ने सैद्धान्तिक धरातल ।

 

माओवादीको यो पक्षको विरोध गर्न म कहिले चुकेको छैन (गत २५ वर्षदेखि लगातार गर्दै आएको छु, माओवादीको पुर्खाहरुको पालादेखि )

 

सम्पन्नता बिनाको समानता symbolic मात्र हुन जाने र त्यसले कसैलाई पनि वास्तविक पाईदा नहुने हुनाले हाम्रो सारा ध्येय र प्रयास सम्पन्नता बढाउनेतिर लक्षित हुनुपर्छ भन्ने मेरो दर्शन हो नेपालको लागि । त्यसैले नेपाललाई चलाख अर्थतन्त्र र सम्पन्नताको तिव्र-मार्ग चाहिन्छ भनेर भन्दै आएको हुँ ।

 

आर्थिक मामला त के जातिय मुद्धामा समेत यो दर्शन लागु हुन्छ । प्रगतिरत अर्थतन्त्रबिना inclusion ले पनि excluded हरुमध्ये अधिकांशको जीवनमा केही परिवर्तन ल्याउदैन । निरन्तर गरिबीमा लागु हुने inclusion भनेको excluded groups बाट केही मुठ्ठीभर मानिसलाई संभ्रान्त वर्गमा परिवर्तन गरी पुराना र नयाँ संभ्रान्त वर्गले मिलिजुली खाने inclusion मात्र हो ।

 

मधेसी जातिय आन्दोलन नै हेरुम न । हालसम्मका हकमा फाईदा लिने को छ ? संभ्रान्त मधेसीहरु नै । (मधेसका आपराधिक गिरोहहरुले पनि फाईदा उठाईरहेका छन्, तर त्यो अस्थायी र फरक मुद्धा समेत हो) ।

 

घुमीफिरी मेरो कुराको सार के हो भने, नेपालको विद्यमान सम्पूर्ण समस्याको वास्तविक समाधान अर्थतन्त्र नै हो ।

 

हामीले जप्नुपर्ने मन्त्र यही हो: अर्थतन्त्रनाथले हामी सबैको कल्याण गरुन् (It’s the economy, stupid !)

 

माओवादीलाई यो दिक्षा जबर्जस्ती दिलाउन र मन्दिरका पुजारी नियुक्तिमा होईन अर्थतन्त्रका पुजारी बटुल्ने र अर्थतन्त्रकै पुजा गर्ने काम गर्न लगाउन मैले एउटा आन्दोलनको आवश्यकता देखेको हुँ ।

 

Nepe

 

nepe,
exactly, but wasn't that the case for monarchy too - not getting cooperation? then why  one standard can not be applied equally to all side? Hearing more from one side more while the other chose to be silent does not change the real truth itself or does it? My intention was to force the consistency in argument always no matter what your beliefs are so that readers can get  something out of it -without it is just a never ending misleading talk. Just because  Prachanda cried foul loud in Tudikel does not make contender of anymore sympathy or that makes him the newly found failed truth telling leader. Of course you implied that Prachanda solely responsible for everything but  also not without branding him as a trusted man with whole world against but do you really know the inside truth?. Hence adhere to one principle you believe in and meaure it, like - success matter no matter what, adding woulda, coulda or but   to favourable one only leads to the contradictory  sounding statements and people really start to question what you really believe in the first place?  and also funny side effect with lack of standard in writing, it is one more step toward legitimizing second chance monarchy  or girija without actually knowing that you are advocating it which i'm sure you don't want.
You went furthermore with  ridiculous proxy argument - maoist as a miracle and one slap deserving
political status quo power house since uml congress are incompetent. Presence of incompetent opposition of incompetent govt. can not be claim as competent (or close to) govt.   Didn't we already prove this by finding alternative of 240 yrs old de facto institution?
Don't ask me the million dollar question , who's gonna be next after maoist  because I really don't know but politics always take shapes in dire need, that is all i know. It may be not favourable to you me or population but raising keeping warning bunch of robbers to deter theives(or may be another robber) is unheard of. If you are worried about the future of country, we are already in the roulette table, aren't we? So lets hope for the best hand.
बाहिर चोरहरु हाऊगुजी देखाएर नेपालीहरुलाइ मुतको न्यानोमा नसुताम , फेरी नयाँ बिस्तराको मांग गरदैमा समस्या हल हुने पनि होइन, समस्या त मुत नै हो नि ‌‌?

पत्रकारले थोत्रो बाहुनवादचाहिँ टक्टक्याउने कि! – सरोजदिलु विश्वकर्मा

पत्रकार महोदयहरू! तपाईंहरू पनि लेख्ने, म पनि जानीनजानी झीनो–मसिनो लेख्ने, तपार्इं र मेरा समस्या उस्तै हुन्। तपाईंमाथि भएको आक्रमणले मलाई पनि दुख्छ। यसर्थमा माओवादीसम्बद्ध भनिएका मजदुरहरूले समय–समयमा आमसञ्चार जगत्मा आक्रमण गरेर प्रेस स्वतन्त्रतामाथि धावा बोल्नुभन्दा अगाडि आफ्ना मागहरू सम्बोधन गराउने प्रक्रियामा विधिअनुसार चल्नुपर्ने थियो, तर सरकारकै नेतृत्व गरेको दलका कार्यकर्ताहरूले आफैं विधिको ठाडो उल्लंघन गरिरहेकै हो। यसमा सहमत। माओवादी कार्यकर्तामा जितको दम्भ र व्यवहारमा विचलन आएकै हो। पार्टी अध्यक्ष प्रचण्डले भनेजस्तै कुनैबेलाका पारसको सहयोगी ग्याङ मानिने देशभक्त संघ र मिलन केन्द्रका कार्यकर्ताहरू छिरेर त्यो दलभित्रका इमानदर कार्यकर्ताहरूलाई नै बद्नाम र भयभीत पार्दै आएका छन्। अब तिनीहरूद्वारा माओवादी पत्रकार वा समर्थकहरूकै ज्यान जानु मामुली कुरा भइसक्यो। परिणामतः आज मिडिया हाउसहरू आक्रान्त र असुरक्षित भएका छन्, यसका लागि ऐक्यबद्ध आन्दोलन हुनैपर्दछ। यसमा पनि म सहमत।
तर अर्काको जीउको जुम्रो कोट्याउँदा आफ्नो जीउको भैंसी नदेख्ने हाम्रो पत्रकारिता धर्मसमेतलाई प्रथमतः विश्लेषण गर्ने पो हो कि? जताततै समावेशीकरण र विचारको सममूल्यांकनको बहस चलिरहँदा यो पत्रकार जगत्ले पुरानै जनै–पटासी गुथिरहेका पो छन् कि? अथवा नयाँ नेपाल निर्माण गर्ने यस महानतम घडीमा हाम्रो क्षेत्रमा सर्वसाधारण जजमानहरूका गिदी भुटेर होमादि गर्ने र अन्ततोगत्वा गुलियो टपरा चाट्ने पण्डित–राज पो भएको छ कि?? त्यतातर्फ समेत विचार गरी यो पत्रकारिताले आफूले हिँडेको धरातलको गहिराइ विश्लेषण गर्नुपर्ने हुन्छ।
पत्रकारिता पक्कै राष्ट्रको चौथो अंग हो भने पत्रकारिता नै राजनीतिक र प्रशासनिक क्षेत्रपछिको तेस्रो, बाहुनवादी अंग पनि साबित भएको कुरालाई मनन गर्नैपर्दछ, जहाँ वास्तविक र सिर्जनात्मक काम–कुरा हुनेभन्दा बाहुनधर्मीय कुमाईका घुमाइहरू ज्यादा हुने गरेका छन्। यी ठूला मिडियाहरूमा वरिष्ठ बाहुन पत्रकार–सम्पादकज्यूहरू आ–आफ्ना अखडामा बसी नयाँ ढंगको बाहुनवादी धर्मकर्म गरिरहेका छन्, केन्द्रमा बसेर राज गर्ने यी अड्डाहरू साना तिललाई ठूलाठूला पहाड बनाई त्यसलाई बेचेर सामन्तहरू पोसाउनमा केन्द्रित छन्। दलितको सन्दर्भमा हेर्ने हो भने बाहुनमय यी पत्रकारहरूको कुनै पनि तप्काहरूमा दलितको अस्तित्व स्वीकारेको पाइँदैन। यद्यपि, आर्थिक लाभ हुने स्थिति छ भने ती सम्पादक–पत्रकारहरू आ–आफ्ना नाक चोवल्न हातपाउ टेकेरै आफैंलाई महादलित घोषणा गर्न पछि पर्दैनन्। तर समग्रमा दलितका समाचारहरूलाई एकादुयक, (यदि सोसमेत नकारात्मक सन्देश दिनेछ भने) बाहेकलाई समेटेको बिरलै छ। दलितको त फाइभ स्टारका होटलका कार्यक्रमसमेत यिनीहरूलाई गन्हाउँछ भने सडकको कार्यक्रम त दूरको बात हो। एउटै महत्त्व भएको दलित र गैरदलितको कार्यक्रमको समाचार प्रसारण गर्दा वा पस्किँदा गैरदलित समाचारहरूलाई उचित स्थान र स्पेस दिइन्छ, तर दलितका मन्त्री, अन्य वरिष्ठ व्यक्तित्व वा साहित्यकारहरूको विशिष्ट र सिर्जनात्मक समाचारहरू नै किन नहोस्, त्यसलाई बेवास्ता गरिएको सत्य हो। बरु, कुनै बाह्रमासे फटाहा नेताले कहाँ के कुरा खुस्काउँछ, त्यसलाई खोजीखोजी बढाइचढाई गरेर त्यसको व्यापार हुन्छ, बद्नाम र भ्रष्टहरूले बोलेका कुराहरू राष्ट्रिय महत्त्वको विषय बनाइन्छ, राष्ट्रपति बन्न नपाएको गिरिजाको अलाप राष्ट्रिय/अन्तर्राष्ट्रियस्तरको चर्चाको विषय बन्छ, तर दलित सभासद्हरूले उठाएका विषयहरूलाई मन्त्री पदको लालची भएको भन्ने बहानामा लत्याइएको छ। अब भन्नोस् धर्मेन्द्रजी! के कुनै दलितले मन्त्री वा विशिष्ट पदमा दावा गर्दै नगर्नू भन्ने नै पत्रकारिता धर्म हो?
सञ्चार जगत्माथिको हस्तक्षेपहरू यिनै बाहुनवादमाथिको अतिरिक्त प्रतिशोध पनि हो, जसलाई मजदुर आन्दोलनको नाममा थप प्रोत्साहित गरिएको छ। अथवा सञ्चार जगत्द्वारा गरिएको शोषण र उपेक्षा घरिघरि सतहमा छचल्किएको पनि हुनसक्दछ। जबकि, पत्रकारिता धर्मले पहिले नजानिँदो, नदेखिँदो ढंगले पीडा दिने, शेाषण गर्ने अनि बिच्क्याउने र बिच्क्याइसकेपछि त्राहि–त्राहि आफैं हुँदै मानवअधिकारकर्मी तथा अन्तर्राष्ट्रिय समुदायसँग गुहार माग्ने पुरातन धर्मबाट यी अभिजात पत्रकारहरू अझ बाहिर आउन सकेका छैनन्। अतः हामीले अति आदर गर्नुपर्ने बाहुनवादी पत्रकार मित्र हो! सञ्चार जगत् आफैं बोक्सी, आफैं झाँक्रीजस्तो भएको छ। अझ, विचार प्रवाह र लेखरचनाको सन्दर्भमा भन्ने हो भने त यी तथाकथित केन्द्रीय ठूला मिडिया हाउसहरू आ–आफ्ना आसेपासे र खोपी–पोल्टाका बाहुन पाल्ने अखडा मात्रै साबित भएको सत्य नै हो, जबकि यस्ता सञ्चारगृहमा उही पुराना पुरेत–बाहरूकै अवशेषहरूको दबदबा छ, जसले राष्ट्र र समाजका लागि जस्तोसुकै मूल्यवान् हुनेगरी दलितले विचार पोखेको र कलम चलाएकोलाई रुचाउँदैनन्। केहीले साना र क्षणिक स्थान पाए पनि ती सबै तिनै बाहुन धर्मअनुकूलका अथवा उनीहरूलाई सुरक्षित पार्ने किसिमको हुनैपर्दछ। यसर्थमा, राम्रै परिणामका लागि कसैलाई सानोतिनो विरोध गरिहाले पनि १०८ महापण्डित पत्रकारज्यूहरूले त्यसलाई विशालकाय पर्वत बनाएर जतिसुकै कुर्लिए पनि कुकुरको पुच्छर सोझै हो भनेर स्वदेशी–विदेशीहरूको दिमागसमेत भुट्दै आएका छन्। विगत १०–१२ वर्षमा हुनसम्म बद्नाम र भ्रष्टहरूका पुराना गन्थनमन्थनले विशेष महत्त्वका साथ तिनका पत्रपत्रिकामा स्थान पाउँछन्, राज्यको व्यवस्थापकीय निकायमा पुगेर सिन्को भाँच्न नजान्ने र पदबाट बाहिर आउनासाथ 'यो त्यो हुनुपर्दछ' भनी विचार कुर्लने तोरीलाउरे बाहुनहरूका कथाव्यथाहरू हाइलाइट हुन्छन्। तर जतिसुकै सत्य र यो राष्ट्रका लागि केही न केही नयाँ कुरा दिऔं भन्ने दलितका विचारहरू विभिन्न क्राइटेरिया लगाएर रड्डीको टोकरीमा हुत्याइन्छन्। यसमा भने सोह्रै आना असहमत।
मेरा परमपुज्यनीय पत्रकार बन्धुहरू!! यही नै हो बाहुनवाद। अमेरिकी साम्राज्यवाददेखि यसको विरोध गर्ने दलितैलाई समेत यस भाइरसले सताएको छ, जसबाट हाम्रो पत्रकारिता धर्म पनि अछूतो रहन सकेको छैन। फुटाउने, भत्काउने र तहसनहस गर्ने अनि त्यसमै आनन्द लिने संस्कारमा हुर्किएको छ– हाम्रो आमसञ्चार जगत्। मिथ्या कुराहरूलाई समेत जतिसक्दो जबरजस्त सत्य तुल्याएर कुहिरोमा व्यापार गरी फाइदा लिने काम भएको छ। गहिरिएर सोचौं– यतिसम्म कि संघीयताको मोडल र समानुपातिकको संरचनाका बारेमा नेपालीत्व भड्काउने काममा हाम्रो पत्रकारिता जगत् सबैभन्दा अगाडि छ। उनीहरू एउटा बाहुनको विचारले मान्छे उचाल्छन्, अर्को बाहुनको कुराले मान्छे पछार्छन्। अहिले तिनै बाहुनवादी कुराले जातीय राज्यको सन्दर्भमा रक्तपात हुने स्थिति देखापरेको छ। तसर्थ, आफैंभित्र रहेको सामन्तवादी संस्कार र बाहुनवादी ढर्रालाई समेत टक्टक्याउँदै नयाँ सिर्जना र स्वच्छन्दताका लागि तपार्इं पत्रकारहरू लागिपरे हामी दलित समुदायले पनि पत्रकारिता जगत्माथि हुने गरेको नांगो हस्तक्षेप र ज्यादतीविरुद्ध सहमति जनाउन र नैतिक वा भौतिकरूपमै साथ दिन सकिन्थ्यो कि!!

http://weeklynepal.com/index.php?option=com_content&task=view&id=17806

Who wins and who losses; should we narrow them into sub categories when the nation (its way of life, its future), social transformation for betterment, are lossing and the victors; advocators of might is always right and violence for a reason is justifiable. It is for us to decide where we support, it is not the incidence that is important it is culture we are setting in the society and for generations to come. I am finding ill-discipline and violence at forefront over logics in petty disputes now in Nepal. Never saw things like students having no remorse in attempted doushing of petrol over their CC over a small issue in the past. Dear friends as a witness to the changes in Nepali society it is not a happy picture and when such activities gets glorified the rush to compete for bad always remains. It is far worse back home then you may be imagining.

 

 >बाहिर चोरहरु हाऊगुजी देखाएर नेपालीहरुलाइ मुतको न्यानोमा

>नसुताम , फेरी नयाँ बिस्तराको मांग गरदैमा समस्या हल हुने

>पनि होइन, समस्या त मुत नै हो नि ‌‌?

 

 

 

Mr Truth,

 

माओवादीको हाललाई गतिलो विकल्प उपल्ब्ध नभएको मान्दा पनि, जसरी निकट अतितमा राजा फालेपछिको भ्याक्युम पुरा गर्ने गतिलो नेतृत्व उपलब्ध नहुँदा नहुँदै पनि देखा जाएगा भन्दै जनताले राजा फाले, त्यसै गरी अहिलेपनि देखा जाएगा भन्दै माओवादी पनि फाल्नु पर्छ र त्यसो गर्दा खेरि नै consistent राजनैतिक तर्क प्रयोग गरेको ठहर्दछ भन्ने तपाईको बहस हो भने त्यसमा दम छ र तपाईले नेपाली जनतालाई त्यही कुरा सुनाउनु भए हुन्छ ।

 

तर मेरो हकमा भने, हिजो राजा फाल्ने बेलामा पनि र आज माओवादी फाल्ने बहस (presumably) भईरहदा पनि मेरो एउटै consistent सुझाब/advocacy के थियो/छ भने राजनैतिक vacuum उत्पन्न हुने देखिसकेपछि त्यसलाई पुर्ने competent नेतृत्व/शक्ति तयार पारीहाल्नु पर्छ नत्र यात्रा कष्टकर र दुर्घटनाले भरिएको हुन्छ ।

 

हिजो मैले त्यस्तो competent नेतृत्व तयार पार्न के के सुझाएको थिएँ, ककस्लाई सुझाएको थिएँ, कसरी र केके तर्कले मेरो सुझाव रद्धिको टोकरीमा पुग्यो  आदि मेरा दर्दनाक कथा सुनाउनु भन्दा पहिले यति भन्न चाहन्छु, जनआन्दोलन पछि यताका सारा महंगा महंगा अनिश्चितता, ढिलासुस्ती, अराजकता र अनपेक्षित हिंसा incompetent नेतृत्वको कारण हो भनेर देख्‍न गाह्रो छैन । किनभने जनआन्दोलन देखि यता तीनवर्षमा देखिएका अपेक्षित र अनपेक्षित हरेक समस्यामा कुनै यस्तो एउटा पनि समस्या छैन, जुन लोकतान्त्रिक गणतन्त्र र यससंग आवद्ध मुल्यमान्यताद्वारा सम्बोधन र समाधान गर्न नसकियोस् ।

 

अनि Competenet cometenet भन्दा म के कुरामा सतर्क नै छु भने मैले नेपालको राजनैतिक क्षेत्रको बौद्धिक यथार्थप्रति आँखा चिम्लेर आकाशबाट झर्ने competent नेतृत्वको कुरा गरेको चाही होईन ।

 

गणतन्त्रलाई पूर्ण रुपले internalize गरिसकेका र स्वच्छ छवि (हुन त यो शब्द cliché भईसक्यो तर पनि यसले अझै अर्थ राख्‍छ) का एकजनालाई नेपाली कांग्रेसको राजसिंहासनमा विराजमान गराउन सकियो भने नेपाली कांग्रेसले ठूलो नैतिक पुँजी प्राप्त गर्छ । अनि उसले नेपाली कांग्रेसलाई legacy मुक्त नयाँ दलको रुपमा रुपान्तरण गर्ने सम्मको स्वतन्त्रता पायो भने, काम तमाम भयो भनेर सम्झे हुन्छ । एमालेको हकमा पनि त्यही कुरा लागु हुन्छ । अन्यथा कोईराला, देउबा, माकुने र झनाख हरुले हाँकेका टपरटुईयाँ दल  माओवादीको विकल्पको रुपमा प्रस्तुत हुन त्यत्तिकै हो ।

 

अब पुराना कुरा । विस्तृत बयानबाट सबैलाई बोर गर्न चाहन्न । यत्ति भन्छु - शुरुमा मलाई नागरिक समाजले तदर्थ राजनैतिक नेतृत्व दिन सक्छ कि भन्ने आसा थियो र “लोकतन्त्र र शान्ति को लागि नागरिक आन्दोलन” (CMDP) वालाहरुलाई त्यसबारे सोच्न लगाउन मरिमेटी लागेको थिएँ । अन्य कुरासंगसंगै मलाई के पनि किञ्चित आसा थियो भने यो आन्दोलन विस्तार भएर एउटा व्यापक दल (सबै दलका योग्य योग्य नेताहरु यसैमा सम्मिलित भएर) मा परिणत हुन सक्यो भने त के चाहियो । तर नागरिक आन्दोलनका अगुवाहरुको view भने आन्दोलनलाई सिमित भूमिकामै राख्‍नुपर्छ भन्ने थियो, र मैले ज्यान गए पनि बुझाउन मनाउन सकिनँ मेरो कुरा ।

 

नागरिक अगुवाहरुसंग निराश भएपछि संसदिय दलहरुको रुपान्तरणतिर खर्च गरियो सारा बहस र उर्जा । संसदिय दलका समर्थकहरुले के भनेर मेरा कुरालाई ईन्कार गर्थे भने अब राजाको शासनको अन्त्य अवश्यंभावी छ, त्यसैले दल-रुपान्तरणको हतार छैन, त्यो भनेको सत्ता हातमा परेपछि गर्दै गर्दा हुन्छ ।

 

माओवादीसंग गरिएको १२ बुँदे सम्झौतामा माओवादी र संसदिय दलहरुले जनताको नाममा अब हामी सुध्रिन्छम् हामीलाई समर्थन गर्नुहोस् भनेर किटेरै भनेका छन्  (माओवादीले बुँदा नं ६ र संसदिय दलहरुले बुँदा नं ७ मा ) ।

 

सत्ता हातमा पर्‍यो, प्रतिज्ञा पनि बिर्स्यो ।

 

अब कुरा छोट्याम ।

 

अहिलेसम्म जेजति समय र अन्य कुरा अनावश्यक रुपमा खेर गए पनि हामी अघि बढ्नको लागि चाहिने सम्पूर्ण साधन र श्रोत हामीसंग छ (गणतन्त्रको national resolve छ, संविधान-सभा छ, अलिकति क्षतविक्षत भए पनि आम मानिसमा उज्यालो भविष्यको आसा र प्रतिक्षा छ र सबभन्दा ठूलो कुरा त चाहिएको खण्डमा फेरि फेरि पटक पटक जनआन्दोलन गर्न सक्ने साहस र जाँगर नेपाली जनतामा छ ।

 

अब यी साधन र श्रोतको उपयोग गर्ने ट्याम आयो भन्ने मेरो देखाई हो । र मेरो जोड चाही के भने पुरानो कमजोरीबाट सिक्न पनि पर्‍यो ।

 

अहिलेलाई यतिमै विश्राम लिएँ ।

 

Nepe

 

Nepe,"जसरी निकट अतितमा राजा फालेपछिको भ्याक्युम पुरा गर्ने गतिलो नेतृत्व उपलब्ध नहुँदा नहुँदै पनि देखा जाएगा भन्दै जनताले राजा फाले, त्यसै गरी अहिलेपनि देखा जाएगा भन्दै माओवादी पनि फाल्नु पर्छ र त्यसो गर्दा खेरि नै consistent राजनैतिक तर्क प्रयोग गरेको ठहर्दछ भन्ने तपाईको बहस हो भने त्यसमा दम छ र तपाईले नेपाली जनतालाई त्यही कुरा सुनाउनु भए हुन्छ ."

Ayy ho ra ? ha ha ha Khoi tyo Afno Murkhata lai liyera Nepali Janata lai dosh diney ? ha ha ha Typical Politician. Gyaney Chor desh chood bhanera UN Building agaadi Nepali Janata matrai thiyoo NEPE CHAHI TYAHAA THIYENA. ha ha ha Hasaucha yo manchey ley. Hami lai ta Ullu banauna khojcha ke bhanney !!! ha ha ha

Gyaney Chor desh chood bhanera UN Building agaadi Nepali Janata matrai thiyoo NEPE CHAHI TYAHAA THIYENA???

Nepe was also among these Bheda Nepali Janata niiiiiiii Raja fale pachhi Nepal 10000 MW ko battile jhaljhalkar sworga hunchha bhanneharu maddhe ke, kasto kura nabujhyaa, BC le. Bichara Nepe!!!

 

Nepe wrote on Republic Nepal issue:

Happy first Republic Day to Newuser, Loote, Captain and all celebrating Nepalis !

http://www.sajha.com/sajha/html/openthread.cfm.cfm?StartRow=1&PageNum=1&forum=2&threadid=60194#597608

 

I am missing the euphoria of the night of 24^th April 2006, when I was so certain about the birth of the republic any minute. There has been some waiting fatigue and some developments that are making my personal celebration somewhat subdued. However I join all to celebrate and welcome republic Nepal.

 

Yet I can not help sharing this feeling that republic, my beloved, arrived today not alone but with somebody I am not fully familiar with. I was trying to put that in a shayari and this is what it became:

 

उल्टै सोधिन् प्रियतमले - किन भनेको ‘ओहो !’

मैले भने - तिमी त आयौ, तर साथमा को हो ?

 

Yesterday, we were celebrating the eve of republic in a small email group of friends. Here is my share. It has some solemn reflections that I could not hold.

 

 

> Friends,

>

> While we celebrate our dreams coming true, we must not forget two things.

> One, those known and unknown fellowmen who gave their lives for the cause

> and those fellowmen who suffered at the hands of insurgents and the rulers

> for no good reasons, whose lives and dignities were rubbed, whose

> whereabouts is still unknown and we don't know if they are celebrating the

> day or have left that part to us. Republic has come with great prices, both

> acceptable and unacceptable. Our celebration will be incomplete without

> letting those who bore the burden of the impure war fought in the name of

> republic know that we owe our republic, our celebration and optimism for

> future to their sacrifice, endurance and hope. Let's pay a tribute to them

> with our tears of sorrow for the dirty past and our hope and determination

> for a clean and blessed future.

>

> Our determination for a clean and blessed future can only be possible with

> our awareness about and acknowledgment of truth. And the truth is that,

> there are people who don't want to let the truth be known. And there are

> people who don't want to know the truth. But we have no right to eat the

> fruit of the republic without knowing the full truth about the price some

> people who are either no more with us or are waiting for their sufferings to

> be acknowledged and healed, paid. Let's make a promise today that we shall

> know the truth about all wounds, heal them and leave no stones unturned to

> bring the abusers to justice.

>

> On the same note of our awareness, we must also be aware and acknowledge

> that we have some political parties which have reluctantly accepted

> "republic" part and others who have reluctantly accepted "democratic" part

> of the "democratic republic" we are celebrating today. It is only common

> Nepali folks who have longed and embraced "democratic republic" in full and

> wholeheartedly and who will defend it against any deviation from any party

> no matter how powerful they may be. So let's common Nepali folks know how

> the republic depends on them and let the political parties know our

> conditional acceptance to them.

>

> Republic is love of our lives and we shall defend it against any power,

> whoever and however they are.

>

> Long live Democratic Republic of Nepal !

>

> DK

 

__ __ __ __ __ __

 

Nepe