अम्रिका को मान्छे भाग २


यो शहरमा धेरै धेरै रहर थिए ,
हरपल मरिरहने जहर भेटें मैले

सपना देखने हरुको केही कमि छैनन त्यहाँ पनि
सपना बेच्नेहरुको लामो लहर देखें मैले।

अग्ला अग्ला भवन्, ठुल ठुला महल भित्र
जीवन जगतका खन्डहर भेटें मैले।


मेशिन हो कि मान्छे हो, छुट्ट्याउन सकिन
जिउनको लागि होईन, बाँच्नको लागि केही प्रहर किनें मैले।

काशी जानु, राम नाम जप्नु, तर अ्रि^का नजानु
सबलाई एक पटक सचेत गराउने ठहर गरें मैले।

ल है त , जे पर्ला पर्ला म पनि एउटा फालि हाल्यौ।


यहा कारमा चिप्लिन भन्दा त,
न्युरोडको खकारमा चिप्लिन बेस,
कम सेकम, कठै भन्ने आफन्त त भेटिन्थे।

यहा ए सि र रूम हिटरमा बस्नु भन्दा त,
बरु मरुटोलको धुनि ताप्नु नै ठिक
कम सेकम, मनका तिर्सना त मेटिन्थे।

पहिला नफस्न मानिन,
येति फंसेकि यो दल दलमा
अब त, निस्कन जानिन।

अस्तु।

वा!!!!!!!!!!!!!!!!!! क्या गजबको भाव फुरेछ । बधाई छ है । "मरु टोलको धुनि" भन्नाले तपाईं मेरो टोलकै दाई भाइ त परेन ?
परिचय पाउन सकिन्छ कि राजा हरिश चन्द्र जी । फेरी फेर पनि जावस् है, नयाँ नयाँ ।
भादगाउले जस्तो अन्त सन्त लेखनु भन्दा मन को कुरा लेखन बेश्, होइन र ?

mero pyaro mitra lai yatartha man parenana chha. la yestai rahechha yehako chalan

राहुल भाइ, प्रशंसाको लागि धन्यबाद। एउटै भाषा, एउटै भेष , अनि अझै उस्तै दुखाइ भएपछि दाजु भाइ त भैहालियो नि, कि कसो?

भादगाउले जी, त्यो यथार्थ होइन्, यो धागो यथार्थ हो । यहाँ बस्ने धेरैलाई यो मुलुक मन परेको छैन, तै पनि धेरै दृश्य अदृश्य कारण अकारण बस्नु पर्ने बाध्यता छ, सत्य यही हो ।

डि भि परेको म!
- २००६ अगस्ट मसान्त्
(कसैको दिलमा यि हरफहरुले चोट पुर्याएको भए म क्षमा को याचानाका साथ फेरि १-२ हरफ हरु फ्याकेको छु।)

निल्न पनि नसक्ने,
ओकल्न नि नसक्ने,
कठै, यो तातो आलु,
डि भि भर्यो, पर्न पनि पर्यो,
तर खै अब जिन्दगि त मेरो,
स्टोर किपरमा पो झर्यो।

श्रीमति घरमा हुदा, आफु बाहिर हुन्छु,
आफु बाहिर हुदा उ घरमा हुन्छे,
हप्ताभरिको लुकामारि पछि बल्ल विकेन्डमा भेटिन्छे।

हप्ता बित्यो, बर्ष बित्यो,
लाला बाला बढे, एक जुगै बित्यो।
आफ्नो भाषा एउटा, सन्तान् बोल्छन् अर्को,
सङै बसि कुरा गरौ , तिन्लाइ लाग्छ झर्को।

उमेर पुग्यो अब तिन्ले आफ्नै गर्ने रे सुर,
बिदामा मात्र हामिलाइ भेट्न आउने भए घर,
खै,यो समाजको मलाइ तेति छैन भर,
जात सातका त के कुर भएर अब,
कतै छोराले केटा ल्याउछकि भन्ने डर।

अस्तु|

Hahahahhahahha,,,,,,,,,,

wa wa wa. kyaa gajab ko marma chha, ghayal deel ko kahani chha.

rahul bhai dhanya bad hai mera haraf haru man parayeko ma,

RajaHarishChandra,
It is really a nice piece and spokes reality.

BTW, are you also a DV winner?

spokes = speaks

MKT, bihe kasto hunchha bhanera thaha pauna lai behula nabane pani hunchha, janti jada pani thhaha hunchha ki kaso?

हा हा हा राजा हरिशचन्द्रजी!
सटिक गयो :)

"जात सातका त के कुर भएर अब,
कतै छोराले केटा ल्याउछकि भन्ने डर।"

थाहा, राहुलभाइ, मकर तन्त्र, बिर्खेमाइला-धन्यबाद।।

यहाँ कुनै रस् छ, न कुनै रङग छ,
तै पनि सबै मान्छे यहाँ दङग छ
आफ्नो माटो, आफ्नो ठाम्, सबै बिर्से यहाँ
काले गोरे सँग अपवित्र रसरङग छ
पसिनाको मोलमा, क्यानको झोलमा
रात एक्लो, मात झन रङगारङग छ

हामी सबैजना अम्रिकाको गुनासो त गर्छौ तर नेपाल फर्केर उदाहरण भने बन्ना सक्दैनौ ।

tesaile ta Nepal farkane Kasam kham, hami sabaile.

चट्ट परि, कपाल कोरि,
निदारमा टिका, गलामा माला
सुटकेस बोकि, प्लेनमा चढि
उहिलै हो हिडेको,

घर खेत सबै बैंकमा राखि,
बाबुको पनि संचयकोष झिकि,
जिन्दगि अब बन्नेभो भनि
उहिलै हो हिडेको,

न पढाइ भयो, न कमाइ भयो,
सांझमा ल्यायो, रात भरि खायो,
बिहान उठ्यो, तेहि बाटो लाग्यो,
यस्तै छ चलेको,

नफँर्कु भने, मै हुन्छु पापि,
फँर्कु त भने, धोति न टोपि,
न यता भँए, न उता भँए,
जिन्दगि मैले दोभानै बनाँए।

अस्तु। सेप्टेम्बर ५।

wa wa, wawa
timi le ta bau ko sanchayakosh jhiki aayechhau, ma ta afnai sanchaykosh jhiki aayeko chhu.

Moti RAM Bhatta ko GAZAL yaad aayo,
yati samma preet garen garen, na yata bhayen na uta bhayen....................

america aayen,
manchhe bannalai,
aaba ali barsa pachhi nepal nai farkadai chhu,
bagare baata feri manchhe banna lai.

Jindagi ma dherai sike jasto lagchha malai,
kahile kahin garwa lagchha malai,
jati sochhchhu,
ooti nai ranabhulla ma pardachhu,
ma ta bagare po banechhu.

Mare malai, beche malai , raktammya banaye malai.
Nelpali na paren, jyadro jo thhariyen, jhan baliyo po bhayen.
Sikeko paatha, ghamanda nagarnu
aankha kaan kholera basnu.

Yautai pukara chha ,
bhagwan lai,
jagatama aaoo kebal ekpalta
bato dekhaoonalai.