तिमी के रोयौ,
म पनि रोएं।
पाप् थिएन
पश्चाताप तिएन
तै पनि
धुनु थियो
दाग हरु धोयौं।
कसैको भूल थिएन
दुबैको भूल थिएन
प्यारले हुर्काएको कोपिला,
फूल कहिलेइ भएन
हुनु थियो भै हाल्यो,
रुनु थियो रोइ हाल्यौ
रुन त हामी दुबै रोयौं
तिमी आँशु रोयौ
म मन रोएं।

सप्रसँग व्याख्या गर -

पाप् थिएन
पश्चाताप तिएन
तै पनि
धुनु थियो
दाग हरु धोयौं।

तिरु जी, बिबश जी, लन्च टायम् जी, ss7eleven जी, नानु जी, aloneness }जी, शिव जी अनि ब्रेन जी, सबै मा आभार।

प्रसङ वाख्या गर्नै पर्दैन। जुन प्रसङमा जसरि जोडे त्यस्तै अर्थ निस्किन्छ। मन हो आकार छैन, प्रकार् छैन, जस्तो मनले द्ख्यो त्यस्तै मन देखिन्छ।


aloneness जी को कबितालाई नेपालीमा राख्ने प्रयास गरेको छु।
मन र मेरो पनि रोयको थियो,
तिमीले देखेनौ।
तिमी रोएका आँखाहरु
यो मन ले देखें।
मन त मेरो अझै रुन्छ,
मनको आँशु मनले नै पुछ्छ।
तिम्रो मन को आशु कसले पुछ्छ?

rahulvai,,, " maan dekhi nai aavhari chue".. kaati sajiloe hunthiyoe hola yo maan koe kura maan lay bujay. kay garnue? maan na ho , mandaie mandaie na..

राहुल्दा हजुरको लेखाइ साह्रै मन पर्यो!

माथिको अप्रिय शब्दहरुको लागी ---हिडन नपर्ने बाटोलाई नहेर्दा नै वेस होला नि!

राहुल् जी, तपाईं को कबिता साह्रै नि राम्रो लाग्यो | अस्ती हेरेको थीए आज फेरी पनि हेर्न पुगे अनी दुई सब्द् नलेखी बस्नै सकिन | अरु पनि जाओस् न एस्ता दुई चार

वाह ! ठुल्दाई ,

हजुरको यो पुरानो कविता कस्तो गढ़िलो रहेछ .... आजकाल कविता नलेख्ने ?

- थाहा छैन

सरल र सहज प्रस्तुतिले म ( हामि भन्दा होच्यायो भन्लान ) जस्ता बाह्रखरीका पाठकलाइ पनि लठ्यायो |