जिन्दगीको के भर छर,

आज ओर भोलिको पर
ए माया मारेर
नजाउ मलाई एक्लै पारेर

दिप ज्यु पनि पाल्नु भ'छ, म त हराउनु भा भन्ठानेको।

बाँकी सबैलाई जदौ।

 

दोस्रो राउन्डको नमस्ते है सप्पैलाई
बिचरा हरु हसुर्न नपाएर रन्थनिए जस्तो छ
हाम्रा का बा (कार्यबाहक हो नि फेरी कासिका कावा सम्झिनु होला) जिम्माल बा खै? चौतारी रफ्तार मा गुडेन भने त खुस्काइदेलान नि फेरी
यसो नाती नातिना को हेरबिचार् गर्नु पर्‍यो नि बरु कसरी शासन चलाऊने भन्ने आएन भने ठुल्दाइ लाई सोधे हुन्छ

ठुलि, सायरी को दोहोरी खेलेको हो? (त्यस्तो भए ठुल्दाइ ले भने जस्तो फोहोरी हुन्न होला नि)

दोश्रो राउन्डको जदौ (आफ्नै स्टाईलमा) अनी तारेमाम सित्तैमा (ठुल्दाइ स्टाईलमा)
के हुँदैछ हो चौतारी का दौतरी हो? सोमे ब्रो सुतिसकेको हो? अर्को धागोमा तिम्रो कथा पढौ भन्या सुतिसक्या
रइछौ भईगो अहिलेलाई
हैन हाम्री ठुलि त खुन्खार भईछिन हौ, अस्ती सम्म गीत गजल त परै जावोस गाना पनि आउँदैन भन्ने मान्छे अहिले त बबाल जान थालेछ

प्रेममा मान्छे कबी पनि हुन्छ भन्थे हो जस्तो लाग्न थालयो मलाई त--के भन्नु त अरु खै

घमासान पो पर्दै छ एता त,
ठुलि ले आँफै लेखेको त पक्कै पनि हैन यो.....
नत्र यो भनेको के ।।।।त्यो भनेको के भन्ने हाम्री ठुलि आज एकै चोटि फुरुरुरुरु लेखेको देखेर नि
कोष भनेको के भन त ठुलि ???

बिस्टे कोष भनेको आँखाको छेउ छाउ हो, मैले गाजल लगाउने ठाउँ

ठुलीका पंक्तिहरु पढेर एउटा गीत सम्झेँ राम थापाले गाएको हो क्यारे "--तिमिले हैन तिम्री बैनीलाई नै भन्न देउ ---सेरो फेरो सलाम छ मेरो--"

ल जे होस तर --

बाईपंखेमा सवार छन मेरा यी जोसहरु
बन्धकिमा राखेर सबै होस-हवासहरु
रहर भन या कमजोरी या भन दोषहरु
अधरमा कैद गरु झैं लाग्छ तिम्रा उच्छवासहरु

 

 

 

ठुलि त खुँखार राइछ।

ढ्याउssss
पेट चर्किने गरी खाइयो बल्ल
ठुलि सुपारी लेउ लेउ
हन म बुडोलाई कल्ले सम्झो हँ? यसो दोडा दाना मुखाँ हुलम भन्या त असत्तीहरुले सम्झेर हिक हिक आ'र खा नखाइ बनाइदिये

गाजलुले आँखै छोप्दा क्या राम्री मेरी मायालु
बैसले धप्क्कै बलेकी

रिठ्ठे सान, बिर्खे बुढा हुडे भनेर बुढो भनेको कि कसो।

ए सच्ची रिठ्ठे त कार्य बाहक जिम्माल हो क्यारे। बिर्सेंछु।

रिट्ठ्या स्टाइलमा दोस्रो राउण्डको तारेमाम अनी जदौ!

एक से एक खुँखार गजलकार हो कि गाजलकार जन्मिए है चौतारीमा। हामी जस्ता बुढापाकाको नामो निशान नरहने भो। पशुपती ब्रिद्धाश्रम तिर सोर्स फोर्स लगाएर एक खात हात पार्नु पर्ला जस्तो छ, नारन।
 
 

दीप् ज्यु देख्नु भो त हजुर २-४ दिन न-अौदा मैले के के लेख्न जान्ने भैसके हजुरको यादमा। अब २ बर्स अगादि मैले हजुरलाइ मलाइ कबिता/गजल लेख्न सिकाइ दिनु भनेर हजुरले मान्नु भएन त। तेहि भएर मैले आर्कै गुरु भ्भेतेनि। अब मेरो बहिनि चैन। म कान्चि छोरि हजुरको सलाम अब कसरि उ उस्लाइ दिने हो कुन्नि

तरल बनी बग्न सक्छ, हुन्न सधैँ ठोसहरु

जस्तो भाँडो उस्तै आकार, जवानीका जोशहरु

धेरै देखिन्छ है मानव नहुनुका दोषहरु

बशमा हुनु पर्ने होश, भए परितोषहरु

 

बिर्खे दा दात नभएको ले कसरि सुपादि खाने नि

नरने दामि च ल मेरो लागि हो wink wink

ए ठुलि क्यार्न जिस्काउछौ हौ? एउदिन तिमी पनि बुढी हुन्छेउ, तिउरा नि दातले साथ छोड्छन, तिमीलाई पनि सुपारी चपाउन मुन लाउछ
अब नभा' दात काँटी ल्याउनु मुइले, यि भ'का गीजाले खेला'र भे नि सुपारीको तल तल लाग्छ बा
स्याssssss

भावको अबस्था परिभाषित होस
भावातित साथ पारितोषिक होस
बयानमा बयान त भैगो नहोस
अपरिभाषित नै बरु पारितोषिक रहोस

बिर्खे दा मैले त सोधेको मात्र  नभाको दातले कसरि सुपादि खाने भनेर तेसरि रिसाउनु पर्च त।

हो रिट्ठे हो, एक दिन पनि कार्यबाहक बन्न नपाई पुन: पट्ठो मै झर्नु पर्ला जस्तो छ। खै यस्ता ताल ले के देश सप्रिन्छ? योग्य मान्छेको को त कदरै छैन।

sabailai namaste, daami daami jadai raichha.. padhiyo ramailo bho.. jawosh jawosh..

lekhdai garam.. haami chai padhchham lekhna aaudainaa... uhi aarule lekheko chai bhanna

aauchha.. la hai ta..

सबै गाम्लेहरु किन यसरि चुप चाप लागेर बसेको हुन कुन्नि

अब ठुलिले एस्तरी बोल्न थालेसी,
अरु कसैको के हिम्मत हुन्छ र बोल्न,